یک تصویر چند تکه جدید از سحابی رتیل منتشر شده است که شکل‌گیری ستاره‌های خیره‌کننده در این مهدستاره‌ای را به تصویر می‌کشد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا با هم متحد شدند تا یک نمای جدید از منطقه‌ی تشکیل ستاره معروف به سحابی رتیل ارائه دهند.
سحابی رتیل که به طور رسمی با نام «دورادوس ۳۰»(۳۰ Doradus) شناخته می‌شود، در فاصله ۱۶۱ هزار سال نوری از ما در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ واقع شده و بزرگترین و درخشان‌ترین منطقه ستاره‌زا در میان کهکشان‌های نزدیک به کهکشان راه شیری است. داغ‌ترین و پرجرم‌ترین ستارگان شناخته شده تاکنون در این منطقه وجود دارند که به نوبه خود به ستاره‌شناسان کمک می‌کنند تا نحوه تولد و تکامل ستارگان را بهتر درک کنند.
ناسا تصویر ترکیبی جدیدی از این مهدستاره‌ای منتشر کرده است که داده‌های پرتو ایکس رصدخانه چاندرا و تصاویر فروسرخ تلسکوپ فضایی جیمز وب در آن با هم ادغام شده‌اند. بر اساس بیانیه ناسا، این نمای جدید دقیق، ابرهای گاز و غبار را به همراه بقایای یک ابرنواختر به جا مانده از انفجارهای ستاره‌ای نشان می‌دهد که به عنوان عناصر سازنده‌ی نسل بعدی ستارگان عمل می‌کنند.
مناطقی به رنگ آبی درباری و بنفش در این تصویر جدید نشان دهنده داده‌های به دست آمده از تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا هستند، در حالی که مناطق قرمز، نارنجی، سبز و آبی روشن نشان‌دهنده مشاهدات تلسکوپ وب هستند.
تصویر ثبت شده توسط تلسکوپ چاندرا
تلسکوپ چاندرا تصاویر خود را از گازی که بوسیله امواج ضربه‌ای ایجاد شده و توسط بادهای ستاره‌های پرجرم تا میلیون‌ها درجه گرم شده است، ثبت می‌کند. داده‌های مادون قرمز وب، ستاره‌های نوزاد، که با عنوان پیش‌ستاره نیز شناخته می‌شوند و همچنین گازهای خنک‌تری که مواد اولیه تشکیل ستاره‌های آینده را فراهم می‌کند، نشان می‌دهد.
تصویر ثبت شده توسط تلسکوپ جیمز وب
ناسا می‌گوید: ترکیب شیمیایی سحابی «۳۰ دورادوس» با بیشتر سحابی‌های موجود در کهکشان راه شیری متفاوت است. برخلاف سایر سحابی‌ها، سحابی رتیل شرایطی را در کهکشان ما نشان می‌دهد که چندین میلیارد سال پیش وجود داشته است. در آن زمان ستارگان با سرعتی بسیار سریع‌تر از آنچه امروز ستاره‌شناسان شاهد آن هستند در حال شکل‌گیری بوده‌اند. مقامات در این بیانیه نوشتند: این موضوع، همراه با نزدیکی نسبی و روشنایی آن، به این معنی است که ۳۰ دورادوس فرصتی را برای دانشمندان فراهم می‌کند تا درباره‌ی چگونگی شکل‌گیری ستارگان در کهکشان ما در گذشته‌های دور اطلاعات بیشتری کسب کنند.
ترکیب تصویر دو تلسکوپ چاندرا و وب
بر خلاف کهکشان راه شیری ما، سحابی رتیل ستاره‌های جدیدی با سرعت زیاد تولید می‌کند. اگرچه این سحابی به ما نزدیک است، اما شبیه به نواحی ستاره‌زای غول‌پیکر متعلق به زمانی است که کیهان تنها چند میلیارد سال قدمت داشت و شکل‌گیری ستارگان در اوج خود بوده است.
در حالی که وب تنها دو سال قبل در روز کریسمس سال ۲۰۲۱ پرتاب شده است و اولین تصاویر خود را در ماه ژوئیه سال ۲۰۲۲(۲۲ تیر) منتشر کرده است، تلسکوپ فضایی چاندرا در طول ماموریت ۲۳ ساله خود به طور مکرر سحابی رتیل را مطالعه کرده است. این مهد ستاره‌ای بزرگ هدف مهمی برای رصد و تحلیل توسط اخترشناسان است.