پایگاه خبری اسپیس، تصاویر زیبایی از رخدادهایی فضایی که به تازگی صورت گرفته و بسیار پربازدید بوده‌اند را منتشر کرده است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از isna، در ادامه برخی اخبار و تصاویر فضایی منتخب روزهای اخیر که پایگاه فضایی "اسپیس" آنها را منتشر کرده بررسی خواهیم کرد.
تصویر یک ساختار مارپیچی خیره‌کننده از نگاه هابل
کشف جدید تلسکوپ "هابل"، یک ساختار مارپیچی را در یک مهد ستاره‌ای نشان می‌دهد که می‌تواند به حل کردن معمای شکل‌گیری جهان کمک کند. تلسکوپ "هابل" یک ساختار مارپیچی خیره‌کننده را در مرکز یک مهد ستاره‌ای کشف کرده است که در فاصله ۲۰۰ هزار سال نوری از زمین قرار دارد.
ستاره‌های جوان را می‌توان به شکل مارپیچ در مرکز یک خوشه بزرگ از ستاره‌ها به نام "ان‌جی‌سی ۳۴۶"(NGC ۳۴۶) مشاهده کرد که در "ابر ماژلانی کوچک" (Small Magellanic Cloud) واقع شده است. ابر ماژلانی کوچک، یک کهکشان اقماری در راه شیری و یکی از نزدیک‌ترین همسایگان کهکشانی ما به شمار می‌رود. پژوهشگران با استفاده از نیروی تلسکوپ هابل ناسا و تلسکوپ "وی‌ال‌تی"(VLT) متعلق به "رصدخانه جنوبی اروپا"(ESO) به این نتیجه رسیده‌اند که بازوی بیرونی مارپیچ ممکن است شکل‌گیری ستاره‌ها را با حرکت دادن گاز و ستارگان مشابه حرکت رودخانه تغذیه کند.
شکار خورشید توسط بزرگترین تلسکوپ خورشیدی جهان
تصاویر مسحورکننده جدیدی که توسط بزرگترین تلسکوپ خورشیدی جهان گرفته شده است، ویژگی‌های بصری فوق‌العاده‌ای را از ستاره منظومه ما نشان می‌دهد.بنیاد ملی علوم ایالات متحده، تصاویر جدیدی از تلسکوپ خورشیدی "اینوی" (Inouye) به مناسبت یک سالگی افتتاح آن منتشر کرده است. این تصاویر، نخستین تصاویر نزدیکی هستند که این تلسکوپ از "کروموسفر" یا فام‌سپهر خورشید - لایه‌ای از جو این ستاره است که در زیر تاج خورشیدی قرار دارد - گرفته است.
فام‌سپهر، لایه گازی نازکی از هواسپهر (اتمسفر) خورشید یا هر ستاره دیگر، به بلندای تقریباً ۲ هزار کیلومتر است که در بالای سطح مرئی یا فوتوسفر (فرتورسپهر) قرار دارد.این تصاویر مسحورکننده، سطح خورشید را با جزئیاتی باورنکردنی نشان می‌دهد که با وضوح ۱۸ کیلومتر ثبت شده‌اند.
تلسکوپ خورشیدی اینوی با نام کامل "دانیل ک. اینوی " (Daniel K. Inouye) یا DKIST یک مرکز علمی برای مطالعه و بررسی خورشید در رصدخانه هالیکالا در جزیره مائویی هاوایی است. این تلسکوپ تا سال ۲۰۱۳ به عنوان تلسکوپ خورشیدی پیشرفته فناوری (ATST) شناخته شده بود و از آن زمان به بعد به نام "دانیل ک اینوی"، سناتور ایالات متحده در هاوایی نام‌گذاری شد.این تلسکوپ، بزرگترین تلسکوپ خورشیدی جهان با دیافراگم ۴ متری است. تصویرهای آزمایشی این تلسکوپ در ژانویه سال ۲۰۲۰ منتشر شد. هزینه‌های این تلسکوپ توسط بنیاد ملی علوم آمریکا تأمین و توسط رصدخانه ملی خورشیدی اداره می‌شود. این تلسکوپ، کانون همکاری مؤسسات تحقیقاتی متعددی است.
تلسکوپ اینوی می‌تواند خورشید را در طول موج‌های مرئی تا فروسرخ نزدیک به قابل رویت، مشاهده کند و دارای یک آینه اصلی ۴٫۲۴ متری است که دیافراگم ۴ متری روشن و بدون مانع را ارائه می‌دهد.تصاویر جدید این تلسکوپ، توده‌های آتشین کروموسفر خورشید را با جزئیاتی چشمگیر نشان می‌دهند. رشته‌های درخشان شبیه به مو در تصویر اول، در واقع پلاسمای آتشینی هستند که به تاج خورشید یعنی بیرونی‌ترین بخش جو آن جاری می‌شوند.به شکلی باورنکردنی، هر یک از تصاویر منتشر شده توسط بنیاد ملی علوم آمریکا، حدود ۸۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر عرض دارند، به این معنی که کمتر از ۱۰ درصد از قطر کل خورشید را نشان می‌دهند.
"جیمز وب" یک رُتیل فضایی شکار کرد
ناسا به تازگی تصویر جدیدی از تلسکوپ فضایی جیمز وب منتشر کرده است. این آژانس در توضیح این عکس نوشت: لحظه‌ای به هزاران ستاره جوانی که پیش از این هرگز دیده نشده بودند در سحابی رتیل خیره شوید. تلسکوپ جیمز وب جزئیات ساختار و ترکیب سحابی و همچنین ده‌ها کهکشان در پس زمینه را نمایش می‌دهد. این مهد ستارگان با نام "۳۰ دورادوس" (۳۰ Doradus) نام مستعار سحابی رتیل را از رشته‌های بلند و غبار آلودش گرفته است. این سحابی که در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ واقع شده است، بزرگترین و درخشان‌ترین منطقه تولد ستارگان در نزدیکی کهکشان ما است و علاوه بر آن داغ‌ترین و پرجرم‌ترین ستاره‌های شناخته شده را در خود جای داده است.
چه چیزی این سحابی را برای ستاره شناسان قابل توجه می‌کند؟ بر خلاف کهکشان راه شیری ما، سحابی رتیل ستاره‌هایی جدید با سرعت زیاد تولید می‌کند. اگرچه این سحابی به ما نزدیک است، اما شبیه به نواحی ستاره‌زای غول‌پیکر متعلق به زمانی است که کیهان تنها چند میلیارد سال قدمت داشت و شکل‌گیری ستارگان در اوج خود بود. از آنجایی که سحابی رتیل به ما نزدیک است، مطالعه دقیق آن آسان است و به ما کمک می‌کند تا درباره گذشته کیهان بیشتر بدانیم.
نگاهی به حوضه هولدن مریخ
فضاپیمای مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، تصاویر قابل توجهی از دهانه هولدن (Holden crater) که بخشی کلیدی برای جستجوی مداوم حیات در سیاره سرخ است، ثبت کرده است. این تصاویر و بررسی بیشتر این منطقه می‌تواند به مشخص شدن چگونگی جریان آب در سطح سیاره مریخ کمک کند. این تصویر از دهانه هولدن، در تاریخ ۲۴ آوریل سال ۲۰۲۲ توسط دوربین استریو با وضوح تصویری بالای (HRSC) فضاپیمای مارس اکسپرس ثبت شده است و ویژگی‌های زمین‌شناسی این حوضه آبی سابق را در دهانه تقریباً ۹۵ مایلی (۱۵۰ کیلومتر) هولدن نشان می‌دهد.
این منطقه از آن جهت به یک هدف مهم برای مدارگردهای مریخ مانند مارس اکسپرس تبدیل شده است که دانشمندان فکر می‌کنند زمانی می‌توانسته میزبان ۹ درصد از آب سیاره سرخ بوده باشد.
ردیابی ماهواره‌های استارلینک
دنباله‌های ماهواره‌های استارلینک شرکت اسپیس‌ایکس رصد ستاره آلبیرو که در فاصله ۴۳۴ سال نوری از زمین قرار دارد را دشوار می‌کند.این تصویر که توسط ستاره‌شناس رافائل اشمال گرفته شده است، توسط رصدخانه جنوبی اروپا در روز جمعه ۹ سپتامبر در توییتر منتشر شد.
در حالی که اخترشناسان و رصدگران آسمان نسبت به استقرار تعداد زیادی از ماهواره‌های اینترنتی در مدار زمین طی اجرای پروژه استارلینک ابراز نگرانی کرده‌اند، ایلان ماسک رئیس اسپیس‌ایکس قول داده است که تأثیر آنها را کاهش دهد.
اسپیس ایکس اخیرا اعلام کرده به‌روزرسانی‌های جدیدی را برای ماهواره‌های "استارلینک ۲.۰"( Starlink ۲.۰ ) خود اعمال کرده است که این شامل نامرئی ساختن آنها است که به گفته آنها این امر تداخل رصد برای جامعه نجومی جهانی کاهش می‌یابد.