"کمان ای*"(*Sagittarius A) هر ساعت سوسو می زند و بنابراین هدف چالش برانگیزی برای تلسکوپ‌هاست و اکنون تلسکوپ فضایی "جیمز وب" قصد مطالعه آن را دارد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، تلسکوپ فضایی جیمز وب به مطالعه سیاهچاله‌ی عجیبی که در قلب کهکشان ما سوسو می‌زند خواهد پرداخت.
وب به تلسکوپ‌های متعدد دیگری می‌پیوندد که تلاش می‌کنند ماهیت سیاهچاله‌ی کمان‌ای* را که هر ساعت سوسو می‌زند و به همین دلیل تصویربرداری از آن دشوار است، درک کنند.
محققان تلسکوپ جیمز وب به کار تیمی با تلسکوپ افق رویداد می‌پردازند. این تلسکوپ متشکل از هشت تلسکوپ رادیویی زمینی است و اولین تصویر از یک سیاهچاله را در سال ۲۰۱۹ ثبت کرده است.
فرهاد یوسف زاده، محقق اصلی این مطالعه، اخترفیزیکدان دانشگاه نورث وسترن در ایلی‌نویز (Illinois) می‌گوید: ما می‌خواهیم نحوه کار جهان را بفهمیم زیرا ما بخشی از این جهان هستیم. سیاهچاله‌ها می‌توانند سرنخ‌هایی برای پاسخ به برخی سوالات بزرگ در خود داشته باشند.
اگرچه که کمان‌ای* از کهکشان "مسیه ۸۷"(*M۸۷) به ما نزدیک‌تر است اما ماهیت سوسو زننده آن باعث شده که این ابرسیاهچاله راه شیری تبدیل به هدفی دشوار برای مطالعه شود.
مسئولان تلسکوپ "جیمز وب" در اواخر سال ۲۰۲۱ نوشتند: در حالی که هسته مسیه ۸۷ یک هدف ثابت ارائه می‌کند، کمان‌ای* هر ساعت سوسو می‌زند و فرآیند تصویربرداری را بسیار دشوارتر می‌کند. "جیمز وب" با تصاویر مادون قرمز خود از ناحیه سیاهچاله، داده‌هایی در مورد زمان وجود شراره‌ها ارائه می‌کند و مرجع ارزشمندی برای تیم تلسکوپ افق رویداد خواهد بود.
شراره‌ها زمانی به وجود می‌آیند که ذرات باردار در اطراف سیاهچاله شتاب می‌گیرند و نور ایجاد می‌کنند.
"جیمز وب" که در روز ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱(چهارم دی ماه) به فضا پرتاب شد و اکنون در میانه یک دوره چندماهه از راه‌اندازی و نصب قرار دارد. در نهایت این تلسکوپ از کمان‌ای* در دو طول موج مادون قرمز تصویربرداری می‌کند.
از آن جا که تلسکوپ "افق رویداد" روی زمین قرار دارد، امید می‌رود که داده‌های جمع‌آوری شده توسط وب بتواند داده‌های شبکه روی زمین را تکمیل کند و تصویری شفاف‌تر برای تفسیر فراهم کند.
محققان تلسکوپ وب و تلسکوپ افق رویداد که با یکدیگر کار می‌کنند انتظار دارند که این همکاری به کسب اطلاعات بیشتر در مورد منشا شراره‌ها بیانجامد و به دنبال آن بینشی برای مطالعه سیاهچاله‌ها، شراره‌های خورشیدی یا به طور کلی فیزیک ذرات و پلاسما فراهم کند.
اولین سیاهچاله فیزیکی کشف شده در سال ۱۹۷۱ رصد شد. اولین تصویر از مسیه۸۷* در سال ۲۰۱۹ شواهد بصری مستقیمی مبنی بر صحیح بودن پیش‌بینی اینشتین در مورد سیاهچاله‌ها فراهم کرد.