ستاره‌شناسان موفق به کشف دو ستاره تازه متولد شده در هاله‌ای از گاز و گرد و غبار شده‌اند که به درک اخترشناسان از مراحل اولیه تشکیل ستارگان کمک شایانی می‌کند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، اخترشناسان دو ستاره نوزاد را در منظومه " [BHB۲۰۰۷] ۱۱" کشف کرده‌اند. آنها از طریق تصویری با وضوح بسیار بالا نتیجه گرفته‌اند که این ستاره‌های جوان در یک شبکه از رشته‌های گاز و غبار پیچیده شده‌اند و از طریق آنها تغذیه می‌شوند.
این یافته قابل‌توجه بینش جدیدی را در مورد اولین مراحل زندگی ستارگان به دانشمندان می‌دهد.
"فیلیپ آلوز" از انستیتوی فیزیک ماورای زمین ماکس پلانک(MPE) که رهبری این مطالعه را بر عهده دارد گفت: ما دو منبع فشرده را مشاهده می‌کنیم که آنها را به عنوان دیسک‌های حاشیه‌ای اطراف دو ستاره جوان تفسیر می‌کنیم.
این دیسک‌های حاشیه‌ای، گرد و غبار و گاز هستند که ستاره‌های تازه متولد شده و جوان را محاصره می‌کنند. به طور معمول ستاره، ماده را از حلقه‌های اطراف خود می‌گیرد تا بزرگ شود.
آلوز خاطرنشان کرد: اندازه هر یک از این دیسک‌ها شبیه به کمربند سیارکی در منظومه شمسی ما است و فاصله بین آنها ۲۸ برابر فاصله بین خورشید و زمین است.
این کشف شامل دو دیسک حاشیه‌ای است که توسط یک دیسک بزرگتر احاطه شده‌اند و شبکه پیچیده‌ای از ساختارهای گرد و غبار را به شکل مارپیچی دارد که اخترشناسان آنها را "حلقه‌های چوب شور"(pretzel loops) می‌نامند.
"پائولا کازلی" مدیر عامل "MPE" و رئیس مرکز مطالعات اخترشیمیایی تأکید کرد: این یک یافته واقعاً مهم است. ما سرانجام از ساختار پیچیده ستاره‌های باینری جوان که رشته‌های تغذیه آنها را به دیسکی که در آن متولد شده‌اند، متصل می‌کند، تصویربرداری کرده‌ایم. این کشف محدودیت‌های مهم در مدل‌های فعلی شکل‌گیری ستاره‌ها را رفع می‌کند.
فرض بر این است که دو ستاره نوزاد در دو مرحله از گرفتن ماده از دیسک بزرگتر انباشته می‌شوند. در مرحله اول ماده به دیسک‌ها به شکل حلقه‌های چرخان داده می‌شود. این همان چیزی است که تصویر جدید نشان داد. در مرحله دوم نیز ستارگان از دیسک‌های حاشیه‌ای خود توده‌های جدا می‌گیرند.
آلوز می‌افزاید: ما انتظار داریم این روند تشکیل دو مرحله‌ای باعث پویایی سیستم باینری در مرحله انباشت انبوه آن شود. در حالی که این مشاهدات با تئوری‌های موجود مطابقت خوبی دارد، برای درک بهتر چگونگی شکل گیری ستارگان، باید سیستم‌های باینری جوان بیشتری را با جزئیات مطالعه کنیم.
این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.