ستاره‌شناسان با رصد شراره‌های خورشیدی غیرعادی از یک سیاره جوان که در فاصله بسیار دوری از زمین نیز قرار دارد، به دنبال کشف چگونگی شکل‌گیری سیاره‌های فراخورشیدی هستند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، گروهی از اخترشناسان مستقر در دانشگاه "وارویک"(Warwick) یک فعالیت غیرعادی را از یک سیاره فراخورشیدی نسبتا کوچک مشاهده کرده‌اند که آنها را گیج کرده و به فکر فرو برده است.
این رصدها بخشی از یک برنامه برای شناسایی و درک بهتر سیاره‌هایی است که به دور ستاره‌های دیگر در نزدیکی خورشید خودمان می‌چرخند.
شراره عظیم در یک بسته کوچک
رصد این شراره ستاره‌ای توسط اخترشناسان حاوی 3 نکته مهم است: (1) بزرگترین شراره ستاره ای است که در یک ستاره جوان‌تر دیده می‌شود(2) بار مثبت یا بار منفی تابش ماوراء بنفش این شراره نامشخص اما حیاتی است و (3) رفتار انفجاری آن می‌تواند با محاصره مواد سیاره‌ای با اشعه ایکس بر ایجاد سیاره تاثیر بگذارد.
نام این آشوبگر کوچک "NGTS J121939.5-355557"، یک ستاره تیپ M جوان گذاشته شده است که تقریبا 685 سال نوری از سیاره ما فاصله دارد.
این فعالیت به دلیل جابجایی‌ها در میدان مغناطیسی اتفاق می‌افتد که منجر به انتشار گسترده انرژی می‌شود.
اگرچه پدیده "انقباض‌های گرانشی" پدیده‌ای طبیعی است، اما دیدن آن در یک ستاره PMS"" شگفت آور است، به این معنی که هنوز به اندازه کامل نرسیده است.
دانشمندان این شراره عجیب را از تلسکوپ "NGTS" واقع در کشور شیلی رصد کردند.
ماهواره‌ای که تنها به هدف پیدا کردن سیاره‌های فراخورشیدی ساخته شده است، برخی از نور و اشعه‌هایی که در طول شراره ستاره‌ای پخش می‌شود را شکار کرد. "جیمز جکمن"، دانشجوی Ph.D دانشگاه وارویک و همکارانش توضیح دادند که چگونه این فعالیت، فهم ما از رفتار ستاره PMS را مختل می‌کند.
آنها می‌گویند: این یک ستاره فوق‌العاده جوان است و تنها حدود 2 میلیون سال عمر دارد. ما آن را یک کودک می‌انگاریم، چرا که احتمالا برای دهها میلیارد سال دیگر به زندگی خود ادامه می‌دهد. بنابراین در حال حاضر در حال طی کردن اولین درصد از عمر خود است.
حتی اگر این ستاره حدود 2000 درجه خنک‌تر از خورشید ما باشد، تقریبا هم‌اندازه با آن است، اما برای یک ستارهM، اندازه بسیار بزرگی است.
انحراف در رفتار
به گفته "جیمز جکمن"، رصد این شراره، راه بسیاری از سوالات جدید در مورد رفتار ستاره‌های دوردست را باز کرده است.
وی گفت: این ستاره معمولا ستاره‌ای بود که فعالیت کمی از خود نشان می‌داد و روشنایی ثابتی داشت. اما در آن شب خاص، ما متوجه شدیم که ناگهان برای چند ساعت، هفت برابر روشن‌تر از حد طبیعی خود شد که برای این ستاره خیلی زیاد است و بعد از آن به حالت عادی برگشت.
وی افزود: ما این نوع شراره‌ها را در هیچ ستاره‌ای کوچک‌تر از خورشید نمی‌بینیم. در خورشید ما، شما می‌توانید مطالعات فوق‌العاده دقیقی در مورد این نوع فعالیت انجام دهید. اما تعمیم این درک به ستاره‌های دیگر دشوار است، زیرا داده‌های مورد نیاز، در دسترس نیست.
به لطف ماموریت‌های بزرگی مانند ماموریت "گایا" که در اوایل سال جاری شروع به کار کرد، ما به تصویر واضح‌تر و کامل‌تری از شراره ستاره‌ای رسیده‌ایم.
اطلاعات مربوط به این مطالعه مجله نجومی MNRAS منتشر شده است