منظومه شمسی یا سامانه خورشیدی، سامانه ای در برگیرنده خورشید و تعدادی سیاره است که در مدارهایی پیرامون آن می گردند. هر سیاره در این منظومه، طبیعت خاص خود را دارد که بر شکل خارجی و همچنین بوی آن منعکس می شود.
از اتمسفر هر سیاره بوی منحصر به فردی برمی خیزد که فضانوردان در سفرهای فضایی خود برای شناخت سیاره های منظومه شمسی آنها را کشف کرده اند.
فضانوردان می گویند،سیاره اورانوس مقادیر زیادی سولفید هیدروژن دارد؛ امری که باعث می شود تا بویی شبیه به «تخم مرغ فاسد» در فضا و اتمسفر این سیاره ایجاد شود.
اما ماه که شبها سیاره کوچک ما را روشن می کند، بویی شبیه به بوی «باروت» دارد.
دو سیاره زهره و مریخ هم بوی بدی دارند که ناشی از سولفید هیدروژن است؛ یعنی همان بوی تخم مرغ فاسد شده و گندیده.
در این میان فضانوردان نتوانستند بویی را که از سیاره عطارد برانگیخته می شود، مشخص کنند، دلیل شکست آنها در این باره، تعدّد بوها و نزدیکیِ شدید عطارد به خورشید است.
بوی سیاره مشتری هم یکی از مسائل اختلافی در میان دانشمندان است. بوی این سیاره بستگی به این دارد که شما در کجای آن قرار گرفته باشید. فضانوردان توانسته اند سه بوی متمایز که از اتمسفر سیاره مشتری متصاعد می شود را مشخص کنند؛ به دلیل تمرکز آمونیاک بوی «مایعات و مواد شوینده» می دهد. به دلیل وجود سولفید هیدروژن بوی «تخم مرغ فاسد» و به خاطر داشتن مقادیر زیادی "هیدروژن سیانید" بویی شبیه به «بادام تلخ» دارد.
سیاره های زمین، زحل و نپتون هم بی بو هستند زیرا از گازهای بی بوی هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند.