باوجودی که طی سالیانی طولانی مطالعه درباره "تاج خورشیدی" (corona ) تقریبا غیرممکن بود، اما دانشمندان در تحقیقات جدید متوجه انرژی ناشناخته‌ای که مسئول درجه حرارت تاج خورشیدی است، شده‌اند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از تک تایمز، کرونا یا تاج خورشیدی بیرونی ترین لایه خورشید بوده و پلاسمایی است که خورشید را احاطه کرده است.
در زمان قدیم تاج خورشید تنها در زمان کسوف دیده می‌شد، اما امروزه بسیاری از رصدخانه‌های زمینی و فضایی در هر لحظه قادر به دیدن تاج خورشیدی هستند. دمای تاج خورشیدی حدود ۱۰۶ درجه کلوین است.
اخیرا گروهی از اختر فیزیکدانان، عوامل فیزیکی که باعث می‌شود دمای تاج خورشیدی به یک میلیون درجه فارنهایت یا بالاتر برسد، را کشف کرده‌اند.
"گرگوری فلیشمن" (Gregory Fleishman) استاد "موسسه فناوری نیوجرسی" (New Jersey Institute of Technology) و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: با توجه به تفاوت‌های قابل توجه در ترکیب شیمیایی بین دو لایه و افزایش شدید دما پلاسما، ما می‌دانستیم که چیزی واقعا جذاب در رابطه با فوتوسفر بین سطح خورشید و تاج خورشیدی وجود دارد.
محققان نواحی تاج خورشیدی را از "رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید" (SDO) ناسا (ردیابی کردند و متوجه وجود یون‌های فلزات سنگین درون لوله‌های مغناطیسی که جریان الکتریکی دارند، شدند.
در اکثر موارد، تاج خورشیدی با چشم انسان دیده نمی‌شود. دانشمندان مدتها است که می‌دانند تاج خورشیدی همانند مناطق دیگر در خورشید، گرمتر از ستاره است.
محققان در حال مطالعه مشاهدات تاج خورشیدی، تصاویر واضح و روشنی نیز ثبت کردند. این تصاویر در موج کوتاه ماوراء بنفش (گروه EUV) گرفته شده‌اند. محققان غلظت عظیمی از فلزات را در لایه‌های خارجی تاج خورشیدی نشان دادند. فوتوسفر، که عمیق‌ترین لایه خورشید است، دارای یون‌های هیدروژن تک الکترونی است.
فوتوسفر همان بخش مرئی خورشید است. دمای فوتوسفر حدود 6000 درجه کلوین است. در اطراف فوتوسفر، فامسپهر و تاج خورشیدی قرار دارند.
محققان می‌گویند که پیشرفت آنها رفع یکی از بزرگترین چالش های مدل سازی خورشیدی است.
فلیشمن گفت: این مشاهدات نشان می‌دهد که انرژی حرارتی تاج خورشیدی بیش از آنچه که به طور مستقیم در محدوده موج کوتاه ماوراء بنفش دیده می‌شود، است.
محققان کشف کردند که ذرات آهن نیز در "دام یون" (ion traps) درون تاج خورشیدی وجود دارند.
این مطالعه در مجله " Astrophysical" منتشر شد.