ناسا طی یک دستاورد چشگیر دیگر موفق شد نخستین سکونتگاه قابل انبساط را بر روی ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب کند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا به نقل از ناسا، ماژول قابل انبساط بیگلو (BEAM) نخستین ساختار بسط پذیر قابل سکونت برای انسان که برای سفرهای آینده به فضای عمیق از اهمیت زیادی برخوردار است با موفقیت به ایستگاه متصل شد.
انبساط این ماژول سکونتگاه جدید در ماه مه اجرا خواهد شد تا به مدت دو سال در آن آزمایشات لازم انجام شود.
ماژول 1400 کلیوگرمی بیگلو یک پروژه 17.8 میلیون دلاری است که به آزمایش استفاده از یک سکونتگاه قابل انبساط فضایی در ریز گرانش می‌پردازد. این سکونتگاه با هوا پر شده و تا 4.5 برابر حجم اولیه‌اش گسترش خواهد یافت.
فضاپیمای دراگون شرکت اسپیس‌ایکس هفته گذشته به ایستگاه فضایی رسیده و با موفقیت توسط بازوی رباتیک این مدارگرد به آن متصل شد.
در مجموع شش سکنه در ایستگاه حضور دارند و یک فضاپیمای دیگر موسوم به سیگنوس نیز از اواخر ماه مارس به این آزمایشگاه مداری متصل است.
به گفته ناسا، این نخستین بار است که دو فضاپیمای خصوصی بطور همزمان در ایستگاه حضور دارند.
فضانوردان طی دو سال آینده چندین بار به ماژول بیگلو وارد خواهند شد تا داده‌های حسگر را بازیابی کرده و شرایط را ارزیابی کنند.
سکونتگاه‌های قابل انبساط جای کمی در یک موشک اشغال کرده اما پس از منبسط شدن، حجم زیادی برای زندگی و کار در فضا ارائه می‌کنند.
این ماموریت آزمایشی به محققان اجازه خواهد داد تا چگونگی محافظت این سکونتگاه از خود را در برابر تابش خورشید، ضایعات و آلودگی فضا بررسی کنند.
فضاپیمای دراگون تا 11 مه (22 اردیبهشت) به ایستگاه متصل خواهد ماند و سپس حدود 1600 کیلوگرم ابزار علمی، سخت افزار و تاسیسات پیاده روی فضایی را برای بررسی بیشتر به زمین منتقل خواهد کرد.
در همین حین، شش فضانورد اکسپدیشن 47 ایستگاه به تحقیق مهمی که سفر ناسا در فضای عمیق را ارتقا بخشیده و حیات در فضا را برای فضانوردان تسهیل می‌کند، ادامه خواهند داد.
آن‌ها پنج ماه به اجرای بیش از 250 آزمایش علمی در حوزه‌هایی مانند زیست‌شناسی، علوم زمین، تحقیقات انسانی، علوم زیستی و توسعه فناوری خواهند پرداخت.
فضانوردان طی این بررسی‌ها، سلول‌های عضله اسکلت را با یک میکروسکوپ مشاهده خواهند کرد که به محققان در شناسایی حسگرهای گرانشی که ممکن است از آتروفی عضلانی در فضا جلوگیری کنند، کمک خواهد کرد. نمونه‌های بزاق برای یک تحقیق ژاپنی جمع‌آوری شده که چگونگی سازگار شدن بدن فضانورد به ماموریت‌های فضایی طولانی‌مدت را بررسی می‌کند.
یک نرم‌افزار نیز به ثبت عملکرد شناختی فضانوردان در شرایط تنش‌زا در فضا می‌پردازد.