با آغاز عملیات ساخت و ساز ایستگاه فضایی بین‌المللی در نوامبر سال 1998، روز
دوم نوامبر سال 2000 بود که نخستین گروه سکنه انسانی به این آزمایشگاه مدارگرد وارد
شد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، در روز دوم نوامبر سال 2000، گروه اکسپدیشن یک شامل
تیمی بین‌المللی از فضانوردان به ایستگاه فضایی سفر کردند که آغازی بر 15 سال
ماموریت بی وقفه این سکونتگاه مدارگرد پیچیده بود.
رکورد طولانی‌ترین سکونتگاه انسانی در فضا تا به امروز در اختیار ایستگاه فضایی
قرار داشته که راه را برای ماموریت‌های چند ساله آینده به مریخ هموار می‌کند.
اسکات کلی، فضانورد ناسا و فرمانده کنونی اکسپدیشن 45 روز گذشته (دوشنبه) با
اعلام 15 سالگی ایستگاه فضایی به همراه میخائیل کورنینکو، اوگ کونوننکو و سرگئی
وولکوف از روسیه در کنار کیمیا یوی از چین و کجل لیندگرن از ناسا، این رویداد را
جشن گرفتند.
با آغاز ساخت ایستگاه فضایی در نوامبر و دسامبر 1998، انتظار می‌رفت که تا سال
2006 تکمیل شود اما با از دست رفتن غم‌انگیز شاتل کلمبیا و سکنه آن در روز اول
فوریه 2003، برنامه شاتل‌های فضایی برای 2.5 سال زمین‌گیر شد که بطور موثری
ساخت‌وساز ایستگاه را از نوامبر 2002 تا سپتامبر 2006 متوقف کرد.
پس از ورود اولیه سکنه در سال 2000، ایستگاه فضایی به عنوان زیستگاه و تاسیسات
آزمایشگاهی مدارگرد برای فضانوردان سازمان‌های فضایی که به ساخت آن کمک کرده‌اند،
یعنی ناسا، سازمان فضایی روسیه، سازمان فضایی اروپا، سازمان فضایی چین و سازمان
فضایی کانادا، عمل کرده است.
هر گروه معمولا شش ماه در ایستگاه باقی می‌ماند و همه سکنه ایستگاه باید تجربیات
علمی مانند پرورش سبزیجات، چاپ سه‌بعدی اجسام و مشاهده عملکرد حیوانات در فضا انجام
دهند. آن‌ها همچنین کارهای تعمیراتی بر روی ایستگاه انجام می‌دهند که بسیار جالب
بوده و برخی موارد نیازمند انجام پیاده‌روی‌های فضایی است.
دانشمندان با تجربیاتی که در ایستگاه فضایی انجام شده، توانسته‌اند راههای جدیدی
را برای مبارزه با بیماری‌ها، تصفیه آب و انجام اسکن‌های فراصوت پزشکی از راه دور
شناسایی کنند. برخی آزمایشات بر روی رشد تسریع شده سلول منجر به توسعه واکسن‌های
بالقوه جدید و فناوری های درمان سرطان شده است. تغییرات در بدن فضانوردان نیز درک
بهتری از زوال عضلاتی و بیماری‌های قلبی ارائه کرده است.
از سوی دیگر، داده‌های ارائه شده توسط فضانوردان به نمایش تاثیرات پروازهای
فضایی طولانی‌مدت بر روی دید فضانوردان و آثار روانی انزوا پرداخته که برای
ماموریت‌های انسانی آینده به مریخ بسیار مفید هستند.
متاسفانه آینده ایستگاه فضایی بین‌المللی نامعلوم است؛ بودجه آن در سال 2024 و
پیش از 25 ساله شدن آن پایان می‌یابد و مشخص نیست که نسل دومی جایگزین آن خواهد شد
یا خیر. همچنین با وجود اخبار اولیه از تصمیمات روسیه و آمریکا برای همکاری در
تامین بودجه ایستگاه به منظور ادامه عملکرد آن در فضا، سرد شدن روابط دو کشور در پس
تنش‌های اوکراین باعث شده تا سرنوشت ایستگاه فضایی همچنان نامعلوم باقی بماند.