رییس جدید سازمان فضایی اروپا از هدف خود برای ساخت یک پایگاه فضایی در سمت تاریک ماه خبر داده و خواستار همکاری شرکای بین‌المللی برای به واقعیت پیوستن این خواسته شده است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، یوهان دیتریش وورنر از آژانس‌های فضایی خواسته تا از محیط زیست به عنوان سکوی پرتابی برای مقاصد بعدی استفاده کنند.
وورنر که از پایان ماه ژوئن به عنوان مدیرکل سازمان فضایی اروپا فعالیت خود را آغاز خواهد کرد، همچنین اظهار کرد که علم کلیدی می‌تواند در آنجا و بدون دخالت زمین انجام شود.
این سخنان در سمپوزیوم ملی فضا در بنیاد فضایی در کلرادو مطرح شد.
وورنر اظهار کرد: به نظر می‌رسد پیشنهاد ساخت یک پایگاه دائمی در ماه پس از ایستگاه فضایی بین‌المللی، مناسب باشد. ایستگاه ماه می‌تواند سکوی پرتاب مهمی برای کاوشهای بیشتر در فضای عمیق باشد.
اجماع عمومی در مورد منشأ ماه این است که احتمالا کمی پس از زمین شکل گرفته و در نتیجه برخورد یک جسم به اندازه سیاره مریخ با زمین بوجود آمده است.
نظریه برخورد عظیم بر این اساس است که لایه‌های خارجی زمین و جسم برخوردی به فضا پرتاب شده و در نهایت به شکل‌گیری کره ماه انجامیده است.
زمین و جسم برخوردی نه تنها ذوب شده، بلکه بخشی از آنها بخار شده و یک دیسک از سنگ، ماگما و بخار را در اطراف زمین به وجود آورده است.
زمین و ماه پس از شکل‌گیری در آسمان یکدیگر بزرگ جلوه می‌کردند. این هندسه بسیار شبیه سیارات فراخورشیدی صخره‌ای است که اخیرا در فاصله بسیار نزدیک از ستاره‌شان کشف شده‌اند.
ماه حدود 10 تا 20 برابر نزدیکتر از فاصله کنونی به زمین قرار داشت و محققان دریافته‌اند که این کره به سرعت در یک موقعیت جزر و مدی قفل شده و همیشه یک سوی آن به سمت زمین قرار می‌گیرد.
وورنر این درخواست را زمانی اعلام کرد که جامعه فضایی جهان در حال آماده‌سازی برای انهدام ایستگاه فضایی بین‌المللی در دهه آینده، برای مثال در سال‌های 2020 تا 2024 هستند.
این امر بدان معنی است که برای نخستین بار پس از آغاز قرن جدید، دیگر یک پایگاه انسانی طولانی‌مدت در فضا وجود نخواهد داشت.
ایده ساخت یک ایستگاه فضایی از مدتها پیش مطرح شده است و کشورهایی مانند روسیه، ژاپن و چین در ماه‌های اخیر تمایل خود را برای بازگرداندن انسان به ماه ابراز کرده‌اند.
اما با اهداف کنونی ناسا برای تسخیر مریخ، بنظر می‌رسد که کشورهای دیگر باید برنامه‌های خود را به این منظور دنبال کنند. اگرچه چارلی بولدن، رئیس ناسا از تمایل خود برای مشارکت داشتن در این برنامه‌ها خبر داده است.
بولدن اظهار کرد که ناسا، ماموریت ماه را مانند پروژه ایستگاه فضایی بین‌المللی هدایت نخواهد کرد، اما در ایجاد یک زیرساخت در مدار ماه کمک خواهد کرد تا از آنجا بتوان به کارآفرینان، شرکای بین‌المللی و افرادی که قصد فرود بر سطح ماه دارند، یاری رساند.
وی افزود: اما امیدوارم حداقل به من اجازه بدهید تا یک فضانورد در ماموریتی که روی سطح ماه می‌رود، داشته باشم، زیرا این تجربه ارزشمندی خواهد بود.
مزایای ساخت یک پایگاه در سمت تاریک ماه چند برابر است. ماه بطور جزر و مدی به زمین چسبیده است، به این معنی که همیشه یک سوی آن از زمین قابل مشاهده خواهد بود.
اگر فضانوردان در آنجا اقامت داشته باشند، به سیستمی از ماهواره‌های ارتباطی نیاز خواهند داشت تا با زمین در ارتباط بمانند.
ساخت این زیرساخت‌ها زمانی سودمند خواهند بود که سیستم مشابهی برای ماموریت‌های سرنشین‌دار آینده به مریخ طراحی شود.
نتیجه دیگر خارج بودن از منظر زمین این است که سمت تاریک ماه هیچ نوع تداخل رادیویی از زمین دریافت نمی‌کند. این امر بدان معنی است که اگر یک تلسکوپ رادیویی در سمت تاریک ماه نصب شود، می‌تواند جهان را بدون هیچ نوع صدای زمینه رصد کند.
شاید مطلوب‌ترین نتیجه، ساخت یک پایگاه دائمی در سمت تاریک ماه باشد و این، به فضانوردانی برای استفاده از منابع محیطی آن نیاز خواهد داشت.
اگرچه اکنون ارسال فضاپیماهای باری ممکن است، اما آنها باید تا جای ممکن پایدار باشند. برای مثال باید مقادیری از خاک ماه را به سوخت یا حتی آب تبدیل کرد.
اگرچه هنوز هیچ زیرساختی برای پایگاه ماه وجود ندارد، از این رو به تحقیقات چشمگیری برای امکان‌پذیر کردن چنینی رویایی نیاز است.
این اولین بار است که چنین پایگاهی پیشنهاد شده است. سازمان فضایی اروپا پیش از این برنامه‌هایی در مورد تصور خود از استعمار ماه را در سال 2013 مطرح کرده بود که بر اساس آن، می‌توان از چاپ سه‌بعدی برای ساخت ساختمان‌ها در ماه استفاده کرد.