فرودگر Philae پس از فرود تاریخی‌اش بر روی دنباله‌دار، به دلیل عدم دریافت نور کافی برای شارژ دوباره باتری‌ها و در نتیجه افت نیرو، خاموش شده و آژانس فضایی اروپا از صبح دیروز (شنبه) هیچ سیگنالی از فرودگر دریافت نکرده است. اگرچه این فرودگر در آخرین فرصتش توانست تمامی داده‌های علمی را که در طول نخستین آزمایش علمی‌اش جمع‌آوری کرده بود، مخابره کند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات وپژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، تعدادی از پنل‌های خورشیدی مسئول شارژ کردن باتری‌های این سامانه که به اندازه یک ماشین لباسشویی است، پس از فرود بر روی دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko، در سایه صخره‌ای که Philae نزدیکی آن فرود آمده بود، پنهان شدند و مابقی پنل‌ها روزانه حدود 1.5 ساعت نور خورشید دریافت می‌کردند. این میزان برای حفظ عملکرد سیستم‌ها و گرم‌نگه‌داشتن فرودگر کافی نیست.
مهندسان حاضر در مرکز فضایی آلمان به فرودگر دستور دادند تا آنجا که می‌تواند آزمایشاتش را انجام دهد و مخابره داده‌ها از طریق روزتا را در اولویت بگذارد. آن‌ها تایید کردند این سامانه نخستین حفاری‌اش بر روی یک دنباله‌دار را انجام داد. پیش از خاموش‌شدن، فرودگر توانست تمامی داده‌های علمی را که در طول نخستین آزمایش علمی‌اش جمع‌آوری کرده بود، مخابره کند.
آژانس فضایی اروپا اعلام کرد در صورتی که نور کافی به این سیستم بخورد، می‌تواند آزمایشات علمی‌اش را از سر بگیرد اما این امر را بسیار بعید دانسته است. با این حال، کاوشگر روزتا طوری برنامه‌ریزی شده که در عبور بعدی‌اش از فراز محل فرود Philae، به سیگنال‌های احتمالی آن گوش دهد.
این آژانس روز جمعه (23 آبان) سه ساعت پیش از خاموش شدن فرودگر، عملیات چرخش 35 درجه‌ای آن را برای خارج‌کردنش از سایه صخره در دستور کار قرار داد، به طوری که پنل‌های خورشیدی آن بتوانند باتری‌های تخلیه‌شده را دوباره شارژ کنند. اگرچه این دستور خیلی دیر صادر شد و حتی در صورت موفقیت چنین عملیاتی، چندین روز یا هفته طول می‌کشد تا باتری‌های Philae به اندازه‌ای قوی شوند که بتوانند دوباره سیگنالی ارسال کنند. روز چهارشنبه (21 آبان) Philae نزدیک صخره‌ای بر روی دنباله‌دار فرود آمد که تا حد زیادی مانع از رسیدن نور خورشید به پنل‌های خورشیدی‌اش می‌شد.
بسیار بعید به نظر می‌رسد که دانشمندان بتوانند به زودی هر نوع ارتباطی با فرودگر برقرار کنند با این حال کاوشگر روزتا به گوش‌دادن به سیگنال‌های احتمالی ادامه خواهد داد.
همچنین روز جمعه علاوه بر دستور چرخش به فرودگر برای دریافت نور بیشتر، به این سامانه فرمان داده شد حفره‌ای به عمق 25 سانتی‌متر را در دنباله‌دار حفر کند. ماده موجود در زیر سطح این دنباله‌دار، حدود 4.5 میلیارد سال دست‌نخورده باقی مانده، بنابراین نمونه‌های حفاری‌شده می‌توانند کپسول زمانی باشند که دانشمندان علاقه‌مند به بررسی آن هستند.
جامعه علمی امیدوار است پروژه 1.6 میلیارد دلاری روزتا به پرسش‌های موجود درباره منشا جهان و حیات بر روی زمین پاسخ دهد. شاید ماموریت موردبحث در تایید این موضوع کمک کند که دنباله‌دارها زمانی بلوک‌های سازنده حیات (ماده آلی و آب) را به زمین آوردند.
محققان می‌دانند دنباله‌دارها حاوی آمینواسیدها هستند که جز کلیدی سلول‌ها به شمار می‌آیند. بنابراین، یافتن نوع مناسب آمینواسید و آب سرنخی مهم مبنی بر این موضوع خواهد بود که حیات از فضا آمده است. دانشمندان حجم بزرگی از داده‌ها را جمع‌آوری کرده‌اند و نخستین فرود بر روی دنباله‌دار می‌تواند به آن‌ها در پاسخ‌دادن به پرسش‌هایشان کمک کند.
فرودگر Philae روز چهارشنبه (21 آبان) ساعت 16 به وقت گرینویچ (19:30 به وقت تهران) در محل موردنظر ملقب به Agilkia بر روی دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko فرود آمد. میدان گرانشی دنباله‌دار حین فرود، این فرودگر را با سرعت حدود یک متر در ثانیه به سمت خود کشید. میدان گرانشی دنباله‌دار، یک صدهزارم میدان گرانش زمین است.
حین فرود، نور خورشید به اندازه‌ای کافی بود که فرودگر را نیرودهی کند اما به اندازه‌ای نبود که فعالیت دنباله‌دار را خطرناک کند.
تیم ماموریت اعلام کرد حین فرود سامانه بر روی دنباله‌دار، چنگال‌های فرود آن طور که برنامه‌ریزی شده بود، عمل نکردند و فرودگر از سطح بلند شد و در دومین تلاش توانست بار دیگر بر روی بدنه یخی دنباله‌دار فرود آید و فرود خود را تثبیت کند.