دو فیزیکدان نجومی به نام‌های «کارلو روولی» و «فرانسسکا ویدوتو» مدعیاند
ساختاری موسوم به ستاره پلانک بجای «تکینگی» (نقطه‌ای که شعاع آن صفر و چگالی‌اش
بی‌نهایت است) در مرکز سیاهچالهها وجود دارد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی - نجومی به نقل از ایسنا، این دانشمندان مدعیاند
وجود ستاره پلانک در هسته سیاهچاله بدین معناست که سیاهچالهها در نقطه‌ای تمامی
اطلاعاتی را که بلعیده‌اند، بازخواهند گرداند.
تفکر حاضر در مورد سیاهچالهها بر این اساس است که آن‌ها دارای دو بخش ساده به
نام‌های «افق رویداد» و «تکینگی» هستند.
چون نمی‌توان کاوشگری را برای مشاهده آنچه در سیاهچالهها می‌گذارد، به درون
آن‌ها فرستاد، محققان به نظریه‌ها متکی‌اند.
با این حال، وجود تناقض‌هایی در نظریه تکینگی حتی فیزیکدانان برجسته‌ای مانند
استفان هاوکینگ را سردرگم کرده، به طوری که وی و دیگران تئوری‌ها جایگزینی را برای
نظریه‌های موجود ارائه داده‌اند. در تلاش جدید، روولی و ویدوتو ایده «ستاره پلانک»
را پیشنهاد داده‌اند.
بر اساس نظریه «ویرانی بزرگ(مه‌رمب)»، (Big Crunch) بسط یافتن جهان در نقطه‌ای
معکوس می‌شود و جهان شروع به واژگون‌شدن کرده و به تکینگی سیاهچاله می‌رسد یا این
که انفجار بزرگ دیگری شکل می‌گیرد.
روولی و ویدوتو ساختار پلانک را به جای تکینگی در مرکز سیاهچاله ارائه داده‌اند.
این ساختار، نوعی ستاره است که امکان ایفای نقش دوباره نسبیت عمومی را فراهم
می‌کند.
به گفته آن‌ها، یک سیاهچاله می‌تواند در طول زمان جرم خود را به دلیل پدیده
«تابش هاوکینگ» از دست دهد و زمانی که سیاهچاله منقبض می‌شود، ستاره پلانک در درون
آن با جذب اطلاعات بزرگ‌تر می‌شود. در نهایت، ستاره با «افق رویداد» ملاقات خواهد
داشت و سیاهچاله در یک لحظه عاری از ماده شده، زیرا تمامی اطلاعاتی را که بلعیده
بود، به جهان بازمی‌گرداند.
ایده جدید بدون شک به مناظره‌هایی بین دانشمندان حامی ستاره پلانک به عنوان
پاسخی به تناقض‌های موجود و فیزیکدانانی خواهد انجامید که تمامی این ایده را
غیرقابل‌توجیه می‌انگارند.