فضاپیمای ماموریت "مکتشف سرحدات بین ستاره ای" ناسا موفق شد ذرات عجیب و بیگانه ای را در خارج از منظومه خورشیدی کشف کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، آژانس فضایی آمریکا اعلام کرد که فضاپیمای "مکتشف سرحدات بین ستاره ای" (IBEX) یک محیط کهکشانی غیرعادی و بسیار متفاوت از محیطی که در منظومه خورشیدی وجود دارد را کشف کرده است.
برخلاف اینکه معمولاً فکر می کنیم فضا خلاء است، به نظر می رسد که در فضای بین ستاره ای خلاء چندانی وجود ندارد.
کاوشگر IBEX در سال 2008 برای کشف فعل و انفعالات میان هلیوسفر(مرز منظومه خورشیدی ) و ماده بین ستاره ای باد کهکشانی به مدار اطراف زمین پرتاب شد.
ناسا در این ماموریت به ویژه کشف کرد که ماهیت باد خورشیدی و باد کهکشانی باهم تفاوت دارند. درحقیقت، به اعتقاد دانشمندان آژانس فضایی آمریکا، منظومه خورشیدی در منطقه ای از کهکشان راه شیری به تکامل رسیده است که با منطقه ای که امروز در آن قرار دارد متفاوت بوده است.
منظومه خورشیدی به طور مداوم در حرکت است و هر 225 میلیون سال یکبار به دور مرکز کهکشان می چرخد.
ناسا اظهار داشت که رصدهای IBEX شاخصهای جدیدی را درباره اینکه منظومه خورشیدی در حدود 5 میلیارد سال قبل چگونه و کجا تشکیل شد ارائه می کند و درحال درک این مسئله است که درحالی که منظومه خورشیدی در کهکشان سفر می کند چگونه اندازه هلیوسفر تغییر شکل می دهد.
ذرات خارج از محیط منظومه خورشیدی که بلافاصله خارج از مرزهای آن قرار دارند از اتمهای هیدروژن، اکسیژن، نئون و هلیم تشکیل شده اند.
IBEX در تازه ترین رصدهای خود توانست اطلاعات جدیدی درباره مقدار این عناصر و روابط فعل و انفعالی آنها به دست آورد. این محققان در این خصوص توضیح دادند: "اکنون ما با این معما روبه رو هستیم: به نظر نمی رسد که ماده خارج از منظومه خورشیدی با ماده داخل منظومه یکی باشد و به خصوص به نظر می رسد نسبت به نئون، بیشتر محتوی اکسیژن است."
براساس گزارش اسپیس دیلی، حضور کمتر اکسیژن در ماده بین ستاره ای می تواند بدان معنی باشد که خورشید در منطقه ای ساخته شده است که نسبت به منطقه ای که اکنون در آن قرار گرفته اکسیژن بیشتری داشته است.
همچنین این می تواند نشان دهد که اکسیژن فضای بین ستاره ای در سایر مواد کهکشانی از جمله دانه های گرد و غبار کیهانی یا ذرات یخ به دام افتاده است.
کاوشگر IBEX از سال 2009 شروع به جمع آوری اطلاعاتی درباره ذرات بین ستاره ای کرد. این کاوشگر که به بزرگی یک چرخ اتوبوس است در ارتفاع حدود 325 هزار کیلومتری هر 8 روز یکبار به دور زمین می چرخد.