نشریه نیوساینتیست با بررسی پدیده‌های مختلف کیهانی به معرفی بزرگترین آنها در میان ستاره‌ها، سیاره‌ها، کهکشانها و حفره‌های خلأ پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری مهر، بیشتر اوقات حد تصور انسان از عظمت جهان هستی دستخوش فراموشی می‌شود و به تدریج بزرگی برخی از رویدادهای طبیعی از یادها رفته و حتی گاه این رویدادها کوچک شمرده می‌شوند.
عظیمترین اجرامی که در جهان وجود دارند را بر روی زمین نمی‌توان یافت، زیرا فراتر از مرزهای جو زمین، حقایقی وجود دارند که سیاره کوچک آبی در برابرشان ذره‌ای غیر قابل مشاهده است.
بزرگترین سیاره جهان
سیاره مشتری از نظر بزرگی بر دیگر سیاره‌های سامانه خورشیدی حکمرانی می‌کند، مانند بسیاری از سیاره‌هایی که ابعاد آنها از حد استاندارد گذشته است، مشتری نیز سیاره‌ای گازی است که از هلیوم و هیدروژن ساخته شده است، با این همه تا به حال سیاره‌ای گازی‌تر و عظیمتر از مشتری نیز کشف شده است، سیاره TrES-4 که در سال 2006 در مدار ستاره‌ای درخشان در فاصله هزار و 500 سال نوری از زمین کشف شد. قطر این سیاره 1.8 برابر سیاره مشتری بود و از این رو به عنوان بزرگترین سیاره‌ای شناخته می‌شد که تا به حال رصد شده است.
با این همه جرم این سیاره تنها 88 درصد از جرم کل مشتری است و تراکم آن 0.2 گرم در سانتیمتر مکعب است که این تراکم آن را از چوب پنبه سبک تر می‌کند. از آنجایی که روند مطالعات علمی توقف ناپذیر است، رصدهای جدیدتر منجر به کشف سیاره‌ای بزرگتر شده است که از سیاره TrES-4 نیز بزرگتر است، سیاره WASP-17b در فاصله هزار سال نوری از زمین واقع شده و شعاع آن دوبرابر مشتری است، در حالی که جرم و تراکم آن نیمی از جرم مشتری محاسبه شده است.
بزرگترین سازه مصنوعی
تا زمانی که یک فضاپیمای غول پیکر و بیگانه در آسمان زمین مشاهده نشود، تا به امروز عظیمترین سازه مصنوعی جهان ایستگاه فضایی بین المللی است که 370 تن وزن داشته و 109 متر وسعت دارد.
بزرگترین کهکشان
بر اساس روند شکل گیری کهکشانها در مدل استاندارد، بزرگترین کهکشانها، کهکشانهای بیضی شکلی هستند که از برخورد کهکشانهای کوچکتر شکل می‌گیرند. بزرگترین نمونه کهکشان IC1101 است که در فاصله یک میلیارد سال نوری در مرکز خوشه کهکشانی Abell 2029 قرار گرفته است.
این کهکشان 6 میلیون سال نوری وسعت داشته و هزاران برابر از کهکشان راه شیری عظیمتر است.
بزرگترین حفره
عنوان بزرگترین حفره جهان به یک سیاهچاله عظیم اختصاص ندارد، بلکه به فضای تاریک وسیعتری خطاب می‌شود. در بزرگترین فضایی که تا کنون مورد بررسی قرار گرفته است، کهکشانها از دیواره‌ها و گره‌هایی در وسعت چند میلیون سال نوری ساخته شده است که حفره‌ای در میان آن قرار دارد.
بزرگترین حفره خلائی که تا به حال در میان یک کهکشان یافته شده، حفره‌ای است که در سال 2007 کشف شده و وسعتی برابر یک میلیارد سال نوری دارد. گمان می‌رود این حفره توخالی به واسطه برخورد بسیار نزدیکی با جهانی دیگر به وجود آمده باشد.
بزرگترین ستاره
در این جهان بزرگ ستاره‌ای به نام VY Canis Majoris در فاصله پنج هزار سال نوری از زمین وجود دارد که می‌تواند با ابعادی هشت میلیارد برابر ستاره سامانه خورشیدی، خورشید زمین را به راحتی ببلعد.
قطر تخمینی این ستاره سه میلیارد کیلومتر است، شعاعی که این ستاره را در رده معدود ستاره‌هایی قرار داده است که به فوق ابرستاره‌های سرخ شهرت دارند. با این همه بسیاری بر سر ابعاد این ستاره بحث دارند و آن را یک میلیارد کیلومتر محاسبه کرده‌اند.