1403/09/05 - 22 جمادى الاولى 1446 - 2024/11/25
العربیة فارسی

Astronomical Research Center (A.R.C.)

مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
1427 | واحد خبر مركز | 1387/10/25 546 | چاپ

در حالیکه تا کنون تصور می شد کهکشان ها و سیاه?اله مرکزی شان همزمان با هم شکل گرفته اند، اما اخیرا با کشف چهار کهکشان قدیمی به نظر می رسد که عمر سیاه?اله ها بیشتر از کهکشان ها است ...

در حالیکه تا کنون تصور می شد کهکشان ها و سیاه?اله مرکزی شان همزمان با هم شکل گرفته اند، اما اخیرا با کشف چهار کهکشان قدیمی به نظر می رسد که عمر سیاه?اله ها بیشتر از کهکشان ها است...
اخیرا چهار کهکشان مربوط به دوران‏ های اولیه شکل‏ ?یری جهان یافت شده‏ اند که نظریه‏ های پیشین در مورد رابطه بین جرم کهکشان و سیاه?اله‏ مرکزی آن را نقض می‏ کنند. این یافته‏ ها حاکی از آن هستند که ابرسیاه?اله‏ های مذکور بسیار پیش‏تر از کهکشان احاطه‏ کننده‏ خود تکامل یافته‏ اند. در حالی که سابق بر این تصور می‏ شد سیاه?اله مرکزی و کهکشان اطراف آن، همراه با یکدی?ر مراحل تکامل را طی می‏ کنند.

به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "www.nojumnews.com" ، در سالیان اخیر، شواهدی بیش از پیش مبنی بر رشد همزمان کهکشان‏ ها و سیاه?اله‏ هایشان کشف شده است. سیاه?اله‏ ها با بلعیدن مواد اطراف خود بزر?‏تر می‏ شوند و تشعشعات شدیدی از خود ساطع می‏ کنند که همزمان می‏ تواند باعث تسریع در شکل‏ ?یری ستاره‏ ها یا جلو?یری از این روند شود. ?را که این تشعشعات، ?ازهای موجود در کهکشان را ?رم می ‏کند و پیش از آنکه این ?ازها بتوانند با سرد شدن به ستاره‏ های جدیدی تبدیل شوند، آن‏ها را به بیرون از کهکشان ?رتاب می ‏کند.
به نظر می‏ رسد همه ‏ی کهکشان‏ها نزدیک ما از یک رابطه معین ولی توضیح ‏داده‏ نشده ?یروی می‏ کنند و آن اینکه: هم?ی دارای توده‏ای از ستار?ان، به شکل زرده تخم مرغ، در بخش مرکزی خود هستند. جرم این توده 700 برابر سیاه?اله‏ غول ‏?یکر مرکز کهکشان است. این رابطه در مورد طیف وسیعی از کهکشان‏ ها با سن و اندازه های مختلف صادق است.

اما منجمان مطمئن نبودند که این رابطه در جهان اولیه نیز برقرار بوده باشد. یکی از محققان دانش?اه کلتک این‏طور نتیجه‏ ?یری می‏کند: "این نسبت ثابت حاکی از آن است که توده ستار?ان و ابرسیاه?اله مرکزی بر روند رشد یکدی?ر تاثیر می ‏?ذارند. اکنون سوال مهم این است که آیا یکی از این دو پیش از دی?ری شکل گرفته ‏است یا اینکه توده‏ ستار?ان و سیاه?اله مرکزی با یکدی?ر تکامل یافته‏ و این نسبت ثابت را تمام مدت‏ حفظ کرده‏ اند."

در حالی که تقریبا در همه کهکشان‏ های نزدیک، جرم ستار?ان واقع در هسته 700 برابر سیاه?اله مرکزی است چهار کوازار اخیرا کشف شده از این قانون تخطی می‏ کنند به طوریکه ستار?ان مرکزی آنها تنها 30 برابر سیاه?اله مرکزی شان جرم دارند.

به عقیده یکی از پژوهش?ران رصدخانه ملی نجوم رادیویی آمریکا، "کریس کاریلی"(Chris Carilli)، این یعنی اینکه "سیاه?اله‏ ها پیش از ستار?ان اطراف خود شکل گرفته‏ اند" و در صورتی که کهکشان‏ های اطراف این سیاه?اله‏ ها در نهایت به صورتی که ما امروز می‏ بینیم در آمده باشند، می‏ بایست رشد زیادی طی مدت زمان تکامل جهان داشته باشند. اینکه این رشد ??ونه محقق شده هنوز به صورت سوال باقی‏ مانده است.
ناو?انی از تلسکو?‏ های جدید، از جمله آرایه بزر? تلسکو?‏ های میلی‏متری و زیر‏میلی‏تری آتاکاما، به منجمان کمک خواهند کرد تا این کوازارها را با دقت بیشتری مورد مطالعه قرار دهند و تخمین خود را از جرم کهکشان‏ های اولیه بهبود ببخشند.

اما منشاء ابرسیاه?اله‏ ها هنوز یک معمای بزر? است. کوازارها مربوط به دوره‏ هایی هستند که جهان تنها 1 میلیارد سال عمر داشت. این یعنی ابرسیاه?اله‏ ها فرصت بسیار کمی برای شکل‏ ?یری داشته‏ اند.

یک ایده پیشنهادی این است که سیاه?اله ‏ها از درهم ‏فرو?اشی ستار?انی با جرمی بیش از 100 برابر جرم خورشید ایجاد شده‏ اند. اما اولین ستار?ان ?ند صد میلیون سال ?س از انفجار بزر? شکل‏ گرفتند که زمان کافی برای شکل‏?یری سیاه?اله‏ های کو?ک، به عنوان هسته ی ایجاد کننده سیاه‏?اله‏ های بزر?‏تر، باقی نمی‏ ?ذارد.

احتمال دی?ری که وجود دارد این است که سیاه?اله‎ها مستقیما از درهم‏فرو?اشی ابرهای ?ازی شکل‏ گرفتند و منجر به تشکیل ابرسیاه?اله‏ هایی با جرمی بین 1000 تا 1 میلیون برابر جرم خورشید شدند.