داخل خورشید چگونه است؟ شاید سوال جسورانه‌ای باشد، چون در واقع محققان فقط از نوسانات سطح خورشید می‌توانند به این موضوع پی ببرند که چگونه ستاره مرکزی منظومه ما ساخته شده است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "asiac.ir" ، از زمانهای بسیار دور مردم می‌دانستند که خورشید اهداکننده زندگی به آنهاست، بیهوده نیست که مصری‌های قدیم به مانند یک خدا به خورشید احترام می‌گذاشتند.
امروزه ما می‌دانیم که این ستاره یک توپ گازی مشتعل است ، گرچه نگاه کردن به این جسم داغ امکان‌پذیر نیست ، اما ستاره‌شناسان در سالهای گذشته به خیلی چیزها در مورد درون آن پی برده‌اند.
خورشید سطح جامد و سفتی ندارد، با این حال سطح خارجی آن که تقریبا تمام نور آن را ساطع می‌کند قابل تشخیص است، این فتوسفر ( نور کره) مرز بین سطح شفاف رویی، کروموسفر، تاج خورشید و منطقه غیر قابل رویت درون آن را نشان می‌دهد.
تراکمی که به طرف مرکز ستاره افزایش پیدا می‌کند موجب می‌شود که بخشهای کوچک نور که در آنجا به وجود آمده‌اند پی در پی و بی‌وقفه به صورت اتم و الکترون در جهت‌های تصادفی هدایت شوند، به همین علت به طور میانگین یک فوتون ( واحد شدت نور وارده به شبکیه چشم) ، یک میلیون سال زمان نیاز دارد تا از منطقه مرکزی به سطح خورشید برسد.
فشار و حرارت در جهت مرکز ستاره افزایش می‌یابد، بخش مرکزی که در آن انرژی خورشید تولید می‌شود ، فقط 1.6 در صد کل حجم ستاره را اشغال می‌کند، اما تقریبا نصف جرم یا توده خورشید را متمرکز و جمع می‌کند.
در منطقه هسته با حرارت بالای 15 میلیون درجه سانتیگراد ، فشاری بالغ بر 200 میلیارد اتمسفر وجود دارد، انرژی‌ای که در هر ثانیه در آنجا تولید می‌شود می‌تواند نیاز انرژی تمام انسانهای امروز را تا یک میلیون سال تامین کند.
در 25 سال گذشته محققان شیوه‌ای را کشف کرده‌اند که اطلاعاتی از درون خورشید به دست می‌دهد، "هلیوسیسمولوژی" ، همانگونه که از نامش پیداست با این شیوه ارتعاشات خورشید مورد بررسی و مطالعه قرار می‌گیرد.
این ارتعاشات به طرزی کاملا متفاوت باآنچه در زمین اتفاق می‌افتد ایجاد می‌شود، در درون خورشید توده‌های گازی به‌طور مداوم به طرف سطح آن بالا می‌رود ، سرد می‌شود و دوباره به اعماق ستاره فرو می‌رود.
فیزیک‌دانان این بالا و پایین رفتن را که مانند آن را در یک قابلمه نیز می‌توان مشاهده نمود ، کانوکشن ( انتقال گرما در مایع ) نام نهاده‌اند، در همین حین امواج صوتی هم تولید می‌شود که از درون خورشید عبور کرده و باعث ارتعاش آن می‌شود.
مجموعه این توپ گازی مثل بالنی به نظر می‌رسد که از آب پر شده باشد.
محققان خورشید در موقعیتی هستند که این ارتعاشات را دقیقا اندازه‌گیری می‌کنند، محاسبات این امکان را می‌دهد که از هزاران صدای اصلی و بالا ، مدلی از درون خورشید طراحی و ساخته شود.
در خط فرضی استوا مواد خورشیدی در هر25 روز یک بار دور محور می‌چرخند در عرض‌های بالاتر این روند تا 35 روزهم به طول می‌انجامد، اما هنوز کاملا مشخص نشده است که چگونه این تغییر گردش‌ها پدید می‌آید.
اما آنچه قطعی است این است که این تغییرات از طریق جابه‌جایی پیچیده بین توده‌های گازی که بالا و پایین می‌روند و چرخش کلی ستاره ایجاد می‌شوند.
در بخش هسته در زیر منطقه کانوکشن هیچ جریان گازی وجود ندارد ، این منطقه درخشان مثل یک جسم خشک و انعطاف‌ناپذیر با دوره‌ای در حدود 27 روز گردش می‌کند.
در نتیجه در مرحله عبور منطقه کانوکشن به منطقه سوزان و درخشان داخلی جهشی در چرخش پدید می‌آید که دانشمندان احتمال می‌دهند در این منطقه عبور و انتقال، محل انرژی جنبشی خورشید وجود دارد که باعث ایجاد میدان مغناطیسی آن می‌شود.