سازمان فضایی ناسا موفق شد برخورد دو سیاه چاله را با ابررایانه شبیه سازی کند و نظریه نسبیت عام انیشتین را بیازماید.
سازمان فضایی ناسا موفق شد به کمک یک ابررایانه عظیم، برخورد دو سیاه چاله را شبیه سازی کند.
کارشناسان ناسا اینک ادعا می‌کنند توانسته‌اند یکی از نتایج نظریه نسبیت عام انیشتین را با موفقیت اثبات کنند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "nasa.gov" ، نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین حاوی معادلات ریاضی بسیار پیچیده‌ای است که پیش‌بینی می‌کند هنگام برخورد دو سیاه چاله، امواج گرانشی عظیمی پدید می‌آید که نیروی حاصل از آن موجب انحنای فضا- زمان می‌شود.
کیهان‌شناسان معتقدند این نیروی عظیم گرانشی آنچنان زیاد است که با مجموع انرژی حاصل از نور تمام ستارگان عالم برابر است، به گونه‌ای که این پدیده از نظر انرژی حاصل از آن، پس از نظریه انفجار بزرگ (که برخی از ستاره‌شناسان آن را منشا پیدایش کیهان می‌دانند) دومین نیروی عظیم کیهان تلقی می‌شود.
تاکنون دانشمندان سراسر جهان در اثبات دقیق معادلات انیشتین ناموفق بوده‌اند زیرا گفته می‌شود که این معادلات از آنچنان ساختار پیچیده‌ای برخوردار است که کامپیوترها در شبیه‌سازی آن نتوانستند موفقیت چشمگیری حاصل کنند.
به گفته یک کارشناس ناسا، بخشی از این پیچیدگی ناشی از آن است که این معادله به مجهول‌ها و متغیرهای متعددی وابسته است و دانشمندان برای حل آن، با انتخاب‌ها و گزینه‌های متعددی روبرو هستند و در نظرگرفتن سیستمی که بتواند همه این حالات ممکن را همزمان شبیه‌سازی کند، کار را بسیار دشوار می‌سازد.
شبیه‌سازی اخیر توسط ابررایانه ناسا به نام "کلمبیا" که یکی از سریعترین ابررایانه های جهان از نظر قدرت پردازشی به شمار می‌رود ، انجام شده است. این ابررایانه بر اساس سیستم‌های قدرتمند Altix شرکت سیلیکون گرافیکس (SGI) طراحی شده و متشکل از 10240 پردازنده ایتانیوم 2 اینتل است و قدرت پردازش 42.7 تریلیون محاسبه اعشاری در هر ثانیه (ترافلاپ) را دارد.
ابررایانه کلمبیا برای تکمیل محاسبات این عملیات مدت 80 ساعت مشغول کار بوده است. یک کامپیوتر معمولی برای انجام همین شبیه‌سازی و محاسبات آن به 18 سال زمان نیاز دارد.
شبیه‌سازی مذکور به صورت یک مدل سازی سه بعدی از دو سیاه چاله عظیم با جرمی برابر و 500 هزار بار بیشتر از جرم خورشید انجام شده که قبل از تصادم و درهم فرورفتن بین 1.5 تا 4.5 بار دور یکدیگر دور می‌زنند و سرانجام در هم فرو می‌روند. این فرآیند در صورتی که در عالم واقعیت رخ دهد حدود یک ساعت طول می‌کشد.
یک سیاه چاله هنگامی پدید می‌آید که یک ستاره به طور کامل می‌سوزد. جرم حاصل از این سوختن با وجود کوچک بودن به قدری سنگین است که حتی نور هم نمی‌تواند از میدان گرانشی آن بگریزد. از این رو نام ساه چاله را بر آن نهاده‌اند.
کارشناسان از این آزمایش به عنوان یک رویداد علمی مهم که می‌تواند معادلات امواج گرانشی را وارد حوزه علوم پیشرفته بشر کند، یاد می‌کنند. این معادلات به بشر کمک خواهد کرد درک صحیح‌تر و دقیق‌تری از ساختار کیهان و نحوه پیدایش جهان هستی به دست آورد.