نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد با گذر زمان ماده همچنان در جهان باقی خواهد ماند اما به مرور از میزان پرتوهای موجود در جهان کاسته می‌شود و دنیا به سوی تاریکی مطلق پیش می‌رود.
ابعاد جهان هستی هم اکنون در حال گسترش است و به دلیل وجود نوعی انرژی اسرارآمیز به نام "انرژی تاریک" سرعت این گسترش پیوسته در حال افزایش است و تحقیقات جدید نشان می‌دهد این گسترش ابعاد جهان در آینده سبب می‌شود انرژی پرتوهای نور موجود در جهان کاهش یابد و دنیا در خاموشی فرو رود.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "space.com" ، در این مطالعه "لارنس کراوس" فیزیکدان دانشگاه "کیس وسترن ریزرو" و "رابرت شیرر" فیزیکدان دانشگاه "وندربیلت" توسط مدلهای ریاضی نشان دادند که در آینده بسیار دور، تمامی انواع پرتوهای الکترومغناطیسی شامل گرما، نور مریی و سایر انواع تابشها، با سرعتی بیش از سرعت خلق شدن در نتیجه تبدیل ماده به انرژی، نابود خواهند شد.
به عبارت دیگر، هر چند مولکولهای سازنده مواد با تجزیه به ذرات سازنده ماده، یعنی پروتونها، الکترونها و نوترونها، سبب آزادشدن این ذرات در فضا و پیدایش انواع مختلف پرتوها می‌شوند، اما در آینده سرعت نابودی پرتوها بیشتر از سرعت آزاد شدن این ذرات خواهد بود و در نهایت جهان از همه انواع پرتوهای الکترومغناطیسی تهی خواهد شد.
به گفته "کراوس"، دلیل اصلی پیدایش این وضعیت نیز اثر "انرژی تاریک" است که با احاطه کامل بر جهان سبب گسترش ابعاد جهان می‌شود و این وضعیت را پدید می‌آورد. نتایج این مطالعه مغایر نتایج تمامی مطالعاتی است که قبلا در این زمینه انجام گرفته است. پیش از این تصور می‌شد از آنجا که با گذشت چندین تریلیون سال، تمامی ماده جهان به انواع مختلف پرتوها تبدیل می‌شوند، در نهایت جهان خالی از ماده اما سرشار از انواع پرتوها خواهد بود.
"کراوس" افزود: تحقیقات جدید نشان داد آینده جهان متفاوت از تصورات قبلی خواهد بود. به گفته این فیزیکدان، در ابتدای عمر جهان هستی، دنیا سرشار از انواع پرتوهای الکترومغناطیسی بود و ماده کمی در آن حضور داشت، این درحالی است که هم اکنون ماده زیادی در جهان وجود دارد و پرتوهایی اندکی در جهان باقی مانده‌اند و در نهایت جهان تنها دارای ماده و خالی از پرتوها خواهد بود.
نتایج همین تحقیقات نشان می‌دهد که جهان آینده‌ای بسیار سرد خواهد داشت به طوری که تا 100 میلیارد سال دیگر، اثر انرژی تاریک سبب می‌شود ابعاد جهان همچنان بزرگتر شود و ستاره‌های موجود در کهکشانها با سرعتی حتی بالاتر از سرعت نور از یکدیگر دور شوند، این بدان معناست که چون سرعت دور شدن ستاره‌ها از یکدیگر بیشتر از سرعت نور خواهد بود بنابراین هیچ نوری از آنها به یکدیگر نمی‌رسد و ناظران احتمالی موجود در کره زمین در آن زمان دیگر قادر به مشاهده هیچ ستاره‌ای در آسمان نخواهند بود.
به گفته "کراوس"، در سالهای بسیار دور، منجمان دیگر قادر به مشاهده ستارگان و حقایقی نظیر گسترش ابعاد جهان نخواهند بود و به همین جهت این بسیار جالب است که ما در دورانی از عمر جهان زندگی می‌کنیم که می‌توانیم حقایق دنیا را درک کنیم. از لحظه آغاز جهان تاکنون حدود 14 میلیارد سال از عمر جهان گذشته است.
گزارشی از این مطالعه در شماره 25 آوریل نسخه اینترنتی نشریه "فیزیکال ری ویو دی"
(Physical Review D)منتشر شده است.