دانشمندان دانشگاه مری‌لند، موفق به حل معمای بازوهای شبه مانند کهکشان M106 بعد از 45 سال شده اند.
گروه مری‌لند به سرگروهی "یوکسوان ینگ" (Yuxuan Yang) با استفاده از توانایی های تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا ، تلسکوپ اسپیتزر ، آژانس فضایی اروپا ، تلسکوپ اشعه ایکس نیوتن و اطلاعات جمع شده از تلسکوپ هابل در دهه گذشته ، توانستند به جواب این معما دست یابند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "gsfc.nasa.gov" ، کهکشان M106 (به نام NGC 4258 نیز شناخته شده است) ، یک کهکشان مارپیچ است که در فاصله 23.5 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی "سگان تازی" (Canes Venatici) قرار گرفته است.
در رصد با نور مرئی دو بازو از مرکز کهکشان به سمت بیرون کشیده شده اند.
این بازوها از ستاره های جوان تشکیل شده اند که با دمای بالای خود گازهای اطراف را یونیزه و روشن می کنند.
"آندرو ویلسون" (Andrew Wilson) یکی از اعضای گروه مری‌لند می گوید : "ولی در رصد این کهکشان با تلسکوپ رادیویی و اشعه ایکس ، این دو بازو به همراه دو بازوی دیگر که به صورت کمرنگ تر و محو تر به شکل شبه دیده می شوند ، در بین دو بازوی اصلی نمایان می گردد. این بازوها به "بازوهای غیرعادی" معروف هستند."
"ینگ" می گوید : "ماجرای این بازوهای غیر عادی تاریخچه بلندی در نجوم دارد و اولین بار در اوایل دهه 1960 کشف شده اند."
آنالیز و بررسی اطلاعات بدست آمده از تلسکوپ های نیوتن ، ایپیتزر و چاندرا ، حاکی از آن است که این بازوهای غیر عادی مناطقی از گاز هستند که به سرعت و به صورت ناگهانی توسط امواج شوک گرم شده اند.
درگذشته ، برخی از منجمان بر این عقیده بوده اند که این بازوهای غیرعادی ، ذرات ریزی هستند که به سرعت از سیاهچاله واقع در مرکز کهکشان پرتاب می شوند؛ ولی تلسکوپ های رادیویی چیز دیگری را ثابت کردند.
آنها در مرکز کهکشان یک جفت مرکز پرتاب ذره که ذرات را به خارج با شتاب زیاد پرتاب می کنند را کشف نمودند .
"ینگ" می گوید : "در یک کهکشان وجود بیش از یک جفت مراکز پرتاب ذرات با انرژی زیاد ، بسیار عجیب و غیر قابل تصور است".
در سال 2001 ، ینگ و همکارانش متوجه شدند که این مراکز پرتاب ذره با 30 درجه اختلاف از سطح کهکشان جابجا شده اند که اگر بتوانند در یک راستا ذرات را پرتاب کنند همراستا با بازوهای اصلی می شدند .
این ذرات در راه حرکت خود گازها را به شکل یک پیله روشن می کنند .
ذرات در راه خود با سرعت زیاد و انرژی زیاد ، گازهای اطراف خود را گرم کرده و باعث تولید امواج شوک می شوند که باعث گرم شدن گازها تا میلیون ها درجه شده و باعث می شود تا از خود اشعه های ایکس و امواج در فرکانس های دیگر آزاد کنند.
برای اثبات این ادعا ینگ و همکارانش با مراجعه به آرشیو اطلاعات بدست آمده از این کهکشان توسط تلسکوپ نیوتن توانستند دمای این گازها را در بازوهای غیرعادی اندازه گیری کرده و شدت اشعه ایکس خروجی از آنها بدست آورده و بفهمند که چه موادی در سر راه آنها مسیر آنها را تغییر می دهند.
ینگ می گوید : "یکی از پیشگویی های ما این است که در نهایت این بازوهای غیرعادی توسط گازهای گرم شده به بیرون رانده می شوند."
اطلاعات بدست آمده ، علاوه بر حل معمای بازوهای غیرعادی کهکشان M106 ، رابطه این کهکشان با سیاهچاله مرکزی کهکشان پیدا شده است.
آخرین نتایج این تحقیق در مجله فیزیک نجومی (Astrophysical Journal) در تاریخ 10 مه 2007 به چاپ خواهد رسید.