تلسکوپ هابل در رصد جدید خود توانسته است از یک کهکشان مارپیچ به نام "NGC 1672" تصویر زیبایی را بگیرد.
در این تصویر می توان یکی از بازوهای بزرگ این کهکشان مارپیچ را مشاهده نمود که مرکز تشکیل و تولد ستاره های جدید و ابرهای تشکیل دهنده ستارگان و غبار بین کهکشانی می باشد.
کهکشان "NGC 1672" از ناحیه نیمکره جنوبی قابل رصد می باشد و تقریبا بیشتر قسمت های آن قابل مشاهده می باشد.
ستاره های جوان و منبع عظیمی از ستاره ها بیشتر در انتهای بازی بزرگتر قابل مشاهده هستند.
"NGC 1672" یک کهکشان مارپیچ بسته است و با دیگر کهکشان های مارپیچ متفاوت است.
تفاوت آن در این است که بازوهای این کهکشان به طور کامل به درون مرکز کهکشان خم نمی شوند.
در عوض به دو ردیف از ستاره ها وصل است و به این صورت انتهای بازوهای کهکشان قابل شناسایی هستند.
منجمان بر این عقیده اند که کهکشان های مارپیچ بسته یک مکانیزم و حالت منحصر به فردی دارند و در آنها گازهای کهکشلن در اطراف شروع شده و اندک اندک به سمت هسته پیشروی می کنند و این حالت این امکان را می دهد که بازوها مراکز اصلی برای تشکیل ستاره ها باشند.
در تصویر جدید هابل ، دسته هایی از ستاره ها ی گرم و آبی جوان این بازوها را تشکیل داده و باعث یونیزه شدن ابرهای هیدروژن اطراف خود شده که به رنگ قرمز قابل مشاهده هستند.
کهکشان های پشت "NGC 1672" با آنکه از این کهکشان بسیار دور هستند ولی به نظر می آید که جزو این کهکشان هستند و ستاره های آنها به راحتی در میان ستاره های "NGC 1672" در توده ای از ابر به رنک قرمز قابل رویت هستند.
تعدادی ستاره های کهکشان راه شیری نیز در میان این تصویر به شکل الماس های درخشنده ای قابل رویت می باشند.
رصدهای اخیر هابل بر مراکز تشکیل ستاره ها و اینکه چرا بعضی کهکشان ها دارای مهد ستاره های جوان و دارای دمای بسیار بالا هستند.
کهکشان "NGC 1672" حدود 60 میلیون سال نوری در ناحیه جنوب صورت فلکی ماهی طلایی (Dorado) می باشد.
این تصویر توسط هابل در آگوست سال 2005 گرفته شده است.