مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
794
|
واحد خبر مركز |
1386/01/14
1166
|
چاپ
خوردن بقایای اجرام فضایی توسط یک ستاره مرده
در دو سال گذشته منجمان در حال رصد یک کوتوله سفید به نام "GD 362" بوده اند که در حال خوردن یک جرم آسمانی متلاشی شده بوده است.
پس از بررسی و تحقیق بر روی خرده های سنگ موجود در جو این ستاره ، دانشمندان ناسا با استفاده از تلسکوپ اسپیتزر توانستند حرف های خود را ثابت نماسند.
به گفته "دکتر مایکل ژورا" : "این سیستم یک سیستم بسیار جالب توجه است ، زیرا می تواند ما را به آنچه در آینده برای منظومه شمسی اتفاق می افتد ، راهنمایی کند."
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "spaceflightnow" ، کوتوله های سفید معمولا آینده ستاره هایی مانند ستاره منظومه شمسی ، خورشید هستند.
ستاره هایی مانند خورشید ، بیشتر عمر خود را صرف تولید انرژی با تبدیل اتم های هیدروژن به اتم های سنگین تر هلیم می کنند.
هنگامی که اتم های هیدروژن به اتمام می رسند ، اتم های هلیم تبدیل به اتم های سنگین تر کربن می شوند که در نهایت در هسته ستاره رسوب می کند.
گرمای تولید شده در حالت تبدیل از هلیم به کربن به قدری زیاد است که اجرام و سیاره های اطراف خود را بخار می کند.
در این حالت ، ستاره به نام "غول قرمز" شناخته می شود.
در نهایت غول قرمز لایه های بیرونی خود را انداخته و تبدیل به یک جرم چگالتر شده و یک هسته بزرگ به اندازه زمین پیدا می کند ، که در این حالت به "کوتوله سفید" معروف است.
در حالت غول قرمز راه فراری برای اجرام و غبار نزدیک به آن وجود ندارد ، ولی ستاره شناسان از یافتن مقدار زیادی گرد و غبار در اطراف GD 362 متعجب شده اند.
GD 362 حدود 900 میلیون سال پیش تبدیل به کوتوله سفید شده است.
برخی از دانشمندان بر این عقیده اند که این گرد و غبار از بارش سنگ ریزه ها بر این ستاره بوجود آمده اند ؛ اما از کجا آمده اند را نمی دانند.
گروهی دیگر می گویند که این غبار در اطراف GD 362 همانند حلقه های اطراف "دبریس" که به دور زحل در حال گردش هستند بوجود آمده و بیش از اندازه به آن نزدیک شده اند که باعث شده جرم اصلی متلاشی شود و گرد و غبار حاصل در اطراف ستاره باقی بماند.
گروهی دیگر نیز معتقدند که این گرد و غبار از مناطق دیگری از فضا به GD 362 نزدیک شده اند و به دام جاذبه این ستاره افتاده اند.
به گفته ژورا آخرین اطلاعات بدست آمده از تلسکوپ اسپیتزر حاکی از تایید نظریه گروه اول است.
این دستاورد ها حاکی از آن است که این گرد و غبار با ذرات معلق در فضای اطراف بسیار متفاوت است.
با استفاده از طیف سنج مادون قرمز اسپیتزر ، ژورا و همکارانش تایید می کند که این گرد و غبار حاصل متلاشی شدن یک جرم فضایی مانند یک سیارک است که در نزدیکی GD 362 کشف شده است.