کاوشگر شکارچی سیارات نئووایز(NEOWISE) نزدیک به ۱۵ سال را طی دو ماموریت، در فضا گذراند و در نهایت به سرنوشت آتشین از پیش تعیین شده‌اش رسید.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از isna، آژانس فضایی ناسا اعلام کرده است که فضاپیمای نئووایز که در طول عمر خود ۳۰۰۰ جرم نزدیک به زمین مانند سیارک‌ها را بررسی کرده بود، همانطور که انتظار می‌رفت در جو زمین سوخته است.
به نقل از اسپیس، اگرچه این پایانی برای نئووایز است اما ناسا به جستجوی سیارک‌های سرگردان با شبکه‌ای از تلسکوپ‌ها روی زمین ادامه می‌دهد و یک جانشین شکارچی سیارکی نیز ممکن است به زودی پرتاب شود.
نئووایز در ابتدا با عنوان وایز(WISE) یا کاوشگر بررسی مادون قرمز میدان وسیع در ماه دسامبر سال ۲۰۰۹ سوار بر موشک دلتا ۲(United Launch Alliance Delta II) پرتاب شد.
کار وایز بررسی دقیق جهان در طول موج‌های فروسرخ یا حرارتی بود و این کار را برای بیش از یک سال انجام داد. مقامات ناسا در خلاصه ماموریت خود نوشتند که درخشنده‌ترین کهکشان‌ها در کیهان، یافتن میلیون‌ها سیاهچاله پنهان و کشف جالب‌ترین دسته ستاره‌ها از کارهای آن بوده است.
این فضاپیما برای عملکرد صحیح به مایع خنک‌کننده نیاز داشت و هنگامی که طبق انتظار مایع آن تخلیه شد، مهندسان این فضاپیما را در ماه فوریه سال ۲۰۱۱ در خواب زمستانی قرار دادند. با تأمین بودجه، «عملیات دوم»، همانطور که ناسا آن را نامیده بود، آغاز شد. در آن زمان نئووایز(NEOWISE) نام گرفت و شروع به جستجو برای اجسام بسیار نزدیک به سیاره ما کرد.
ایمی ماینزر(Amy Mainzer)، محقق اصلی نئووایز، از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیا، در سال ۲۰۱۹ خاطرنشان کرد: ماموریت تغییر کاربری تا حد زیادی با شانس همراه بود.
جوزف هانت(Joseph Hunt)، مدیر آخرین مدیر پروژه نئووایز می‌گوید: این فضاپیما در وظیفه جدید خود ماهر بود و پس از آن که فراتر از همه انتظارات ظاهر شد و پس از ارائه مقادیر زیادی از داده‌ها که جامعه علمی برای دهه‌های آینده از آنها استفاده خواهد کرد، به ماموریت خود پایان داد. پایان آن در ماه ژوئن اعلام شد.
مرگ نئووایز به دلیل وقوع اوج فعالیت خورشیدی یا اوج چرخه ۱۱ ساله فعالیت خورشید رخ داد. در اوج فعالیت خورشیدی، شعله‌های خورشیدی مکرر و قدرتمندتر پرتاب می‌شوند و پرتاب جرم تاجی وجود دارد که باعث گرم شدن و انبساط جو زمین می‌شود. نئووایز هیچ سیستم پیشرانی روی خود نداشت و با قرار گرفتن در مدار پایین زمین، راهی برای پیش راندن خود نداشت، بنابراین به آرامی به سمت مرگ کشیده شد.
ماموریت جانشین آن، نقشه‌بردار نئو(NEO) ناسا است که اولین تلسکوپ فضایی خواهد بود که به طور خاص برای شکار اجرام نزدیک به زمین در طول موج‌های فروسرخ طراحی خواهد شد. بر اساس بیانیه‌ای که ناسا در اوایل سال جاری منتشر کرد، انتظار می‌رود این تلسکوپ در اواخر سال ۲۰۲۷ پرتاب شود.