«لورال اوهارا» فضانورد ناسا در گفت‌وگو با خبرنگاران، از تجربه خود درباره پیاده‌روی فضایی کاملا زنانه و پوشیدن لباس فضایی صحبت کرد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، پیاده‌روی فضایی در حال به تن داشتن یک لباس فضایی سنگین می‌تواند یک تجربه دشوار و در عین حال بسیار جالب باشد.
به نقل از اسپیس، «لورال اوهارا»(Loral O'Hara) اخیرا از تجربه خود درباره پیاده‌روی فضایی کاملا زنانه صحبت کرد.
اوهارا به همراه «یاسمین مقبلی» فضانورد ناسا، چهارمین پیاده‌روی فضایی کاملا زنانه را بیرون از «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) در روز اول نوامبر ۲۰۲۳ انجام دادند. آنها شش ساعت و ۴۲ دقیقه را به تعمیر و نگهداری ایستگاه اختصاص دادند و یک بلبرینگ را برای حفظ حرکت آرایه‌های خورشیدی جایگزین کردند.
بیشتر بخوانید:
چهارمین پیاده‌روی فضایی زنانه تاریخ امروز برگزار می‌شود
اوهارا روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۳ با فضاپیمای «سایوز ام‌اس-۲۴»(Soyuz MS-24) پرتاب شد و در روز ششم آوریل ۲۰۲۴ به زمین بازگشت.
اوهارا روز دوشنبه ۱۵ آوریل در گفت‌وگو با خبرنگاران حاضر در «مرکز فضایی جانسون» ناسا خاطرنشان کرد که در پیاده‌روی فضایی اول نوامبر، همه چیز خوب پیش رفت. او این موفقیت را مدیون ساعت‌ها تمرین با شریک پیاده‌روی فضایی خود دانست و همچنین گفت که حرکت کردن با لباس فضایی، یک تجربه جالب بوده است.
اوهارا و مقبلی در ایستگاه فضایی بین‌المللی
اوهارا در جریان این مصاحبه گفت: هیچ چیز با احساس بیرون آمدن از لباس فضایی قابل مقایسه نیست. نگاه کردن به زمین از پنجره ایستگاه یک ماجراست اما غوطه‌ور شدن ناگهانی در محیط فضا و معلق ماندن در حالی که زمین زیر پای شما حرکت می‌کند، ماجرای دیگری است.
لباس‌های فضایی ناسا در دهه ۱۹۷۰ طراحی شدند؛ یعنی زمانی که فقط مردان به فضا پرواز می‌کردند. بنابراین، لباس‌های فضایی طوری ساخته شدند که برای بدن‌های بزرگ‌تر و قوی‌تر مناسب باشند. این امر، کار کردن با لباس فضایی را برای زنان یا بدن‌های کوچک‌تر دشوارتر می‌کرد.
نسل جدید لباس‌های فضایی که طرح‌های زیادی از آنها توسط پیمان‌کاران خصوصی برای رفتن به ایستگاه فضایی بین‌المللی و ماموریت‌های آینده برنامه «آرتمیس»(Artemis) به مقصد ماه ارائه شده‌اند، برای بدن‌های گوناگون دوستانه‌تر خواهند بود. ناسا اولین پیاده‌روی فضایی کاملا زنانه را با لباس‌های فضایی خود در اکتبر ۲۰۱۹ برگزار کرد که توسط «کریستینا کخ»(Christina Koch) و «جسیکا میر»(Jessica Meir) انجام شد.
اگرچه اوهارا یکی از معدود افراد خوش‌شانسی بود که زمین را هنگام حضور در لباس فضایی دید اما او یک منظره سیاره‌ای نادر را از دست داد. این منظره نادر، خورشیدگرفتگی کامل روز هشتم آوریل بود که بخش‌هایی از آمریکا، کانادا و مکزیک را پشت سر گذاشت. فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز شاهد آن خورشیدگرفتگی بودند.
خورشیدگرفتگی روز هشتم آوریل از منظر ایستگاه فضایی بین‌المللی
اگرچه اوهارا در آن زمان به زمین بازگشته بود اما به دلیل تاخیر جزئی در فرود که ورود او به مرکز فضایی جانسون را به تعویق انداخت، خورشیدگرفتگی کامل را ندید. اوهارا در ابتدا قصد داشت هیوستون را هنگام خورشیدگرفتگی جزئی ترک کند تا نمایش کامل را در جای دیگری ببیند اما در عوض، او برای تماشای خورشیدگرفتگی جزئی از مرکز فضایی جانسون بیرون رفت.
اوهارا با بیان این که از ندیدن خورشیدگرفتگی کمی پشیمان است، گفت: می‌دانم که فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی شاهد نمایش خوبی بوده‌اند.
وی افزود: ما در طول ماموریت خود شاهد شفق‌های قطبی خوبی بودیم که بسیار زیبا بودند. تماشای ایستگاه فضایی در حال پرواز در میان شفق قطبی، یکی از علایق من بود.