این کاوشگر سالم است و ارتباطات کامل با زمین برقرار کرده است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از isna و به نقل از اسپیس، ماموریت طولانی مدت وویجر ۲ ناسا که در سال ۱۹۷۷ از زمین پرتاب شد و در حال حاضر حدود ۱۲.۴ میلیارد مایل(۱۹.۹ میلیارد کیلومتر) از زمین فاصله دارد، در روز ۲۸ ژوئیه(ششم مرداد) پس از اینکه مجموعه‌ای از دستورات به طور تصادفی آنتن وویجر ۲ را دو درجه از زمین دور کرد، ارتباط آن با سیاره ما از دست رفت.
به گفته‌ی آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) یک سیگنال «تپش قلب» در روز سه‌شنبه(یکم اوت) دریافت شد و به کنترل‌کنندگان ماموریت اجازه داد که بدانند کاوشگر به رغم اینکه قادر به برقراری ارتباط کامل با آن نیست، هنوز سالم است. وویجر ۲ به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است که در صورت بروز مشکلاتی مانند این، چند بار در سال جهت خود را به طور خودکار بازنشانی کند، اما پنجره بعدی در ماه اکتبر خواهد بود.
روز جمعه(۴ اوت)، آزمایشگاه پیشرانش جت در یک به روز رسانی اعلام کرد که تاسیسات شبکه فضایی عمیق ناسا در کانبرای استرالیا قادر به ارسال فرمانی به فضای بین ستاره‌ای است که فضاپیما را تغییر جهت داده و آنتن آن را به سمت زمین هدایت می‌کند. کنترل‌کننده‌های مأموریت باید ۳۷ ساعت منتظر می‌ماندند تا بفهمند آیا این فرمان موفقیت‌آمیز بوده است یا خیر. اکنون می‌دانیم که بود.
آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در بیانیه‌ای اعلام کرد: این کاوشگر فضایی شروع به بازگرداندن داده‌های علمی و تله متری کرده که نشان می‌دهد به طور عادی کار می‌کند و در مسیر مورد انتظار خود باقی مانده است.
حساب توییتر وویجر در روز چهارم اوت(۱۳ مرداد) در بیانیه‌ای نوشت: صدای من را می‌شونید؟ دیشب، به لطف تفکر سریع و همکاری زیاد، ارتباطات کامل را با زمین برقرار کردم. من به طور عادی کار می‌کنم و در مسیر مورد انتظارم باقی می‌مانم. خیلی خوشحالم که بالاخره می‌توانم با خانه تماس بگیرم.
وویجر ۲ در روز ۲۰ اوت سال ۱۹۷۷ از مجتمع پرتاب ۴۱ در کیپ کاناورال فلوریدا به فضا پرواز کرد. پس از گذر از توسط چهار سیاره غول پیکر گازی منظومه شمسی بین دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۹۰، در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۸ وارد فضای بین ستاره‌ای شد.
کاوشگر دوقلوی ویجر ۱ نیز عملیاتی است و در فاصله ۱۵ میلیارد مایلی(۲۴ میلیارد کیلومتری) از زمین پرواز می‌کند. این اولین جسمی بود که در سال ۲۰۱۲ از نفوذ گرانشی خورشید ما، عبور کرد.
این مأموریت‌ها قدرت خود را از ژنراتورهای رادیوایزوتوپ هسته‌ای خود از دست می‌دهند، اما مهندسان تغییرات زیادی را برای حفظ سیستم‌ها در صورت امکان انجام داده‌اند. برای مثال، بخاری‌ها خاموش شده‌اند و در آوریل ۲۰۲۳، مهندسان محافظ برق وویجر ۲ (یا تنظیم‌کننده ولتاژ) را غیرفعال کردند.