"گرت رایسمن"(Garrett Reisman)، فضانورد سابق ناسا از تجربه غرق شدن خود در فضا می‌گوید.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از فیوچریزم، فضانورد سابق ناسا در صفحه توییتر خود با اشاره به نقصی که باعث پر شدن کلاه فضانوردی‌اش از آب شد نوشت: اطمینان حاصل کنید که "دریچه آب"(bite valve) شما محکم به لوله کیسه آب وصل شده باشد. زمانی که آب درون کلاه فضانوردی من شناور شد از تصور آنکه اولین فضانوردی باشم که در طول پیاده‌روی فضایی غرق می‌شود، وحشت‌زده شدم.
طبق داده‌های ناسا، لباس‌های فضایی دارای یک کیسه آب هستند که فضانوردان می‌توانند با استفاده از یک لوله به آن دسترسی داشته باشند.
نیاز به گفتن نیست که "رایسمن" از این حادثه جان سالم به در برد. او در سال ۲۰۱۱ به شرکت اسپیس‌ایکس ملحق شد و اکنون در آنجا به عنوان مشاور کار می‌کند. او همچنین در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به تدریس مهندسی فضانوردی می‌پردازد.
او در ادامه افزود: خوشبختانه کشش سطحی آب برای نگه داشتن بخش عمده آب درون کیسه کافی بود.
اگرچه به نظر می‌رسد "رایسمن" پیش از این هرگز در مورد این تجربه صحبت نکرده اما او تنها کسی نیست که چنین تجربه‌ی تلخی داشته است.
طی یک پیاده‌روی در سال ۲۰۱۳، کیسه آب "لوکا پارمیتانو"(Luca Parmitano)، فضانورد ایتالیایی ناسا، دچار نشتی شد که به نظر می‌رسد شدیدتر از تجربه "رایسمن" بوده است.
او در این مورد می‌گوید: آب به طور کامل چشم‌ها و بینی من را پوشاند. دیدن واقعا سخت بود و من نمی‌توانستم چیزی بشنوم. ارتباط برقرار کردن بسیار دشوار بود. من با استفاده از حافظه‌ام به عقب برگشتم و دریچه هوابند را پیدا کردم.
هوابند محفظه‌ای برای تنظیم فشار هوا است که امکان عبور شخص یا هر وسیله‌ای را از یک مکان به مکان دیگر که از لحاظ فشارهوا هم سطح نیستند را می‌دهد.
مشخص نیست که "رایسمن" در زمان وقوع این فاجعه در کدام پیاده‌روی فضایی شرکت داشته است. به گفته‌ی ناسا، او در سه راه‌پیمایی فضایی در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ شرکت کرده است که به طور کلی بیش از ۲۱ ساعت به طول انجامید.