اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ رادیویی موفق به کشف شواهدی شده اند که ممکن است به آنها کمک کند تا به چگونگی تشکیل ستارگان غول پیکر پی ببرند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "NASA" ماریا ترزا بلتران از دانشگاه بارسلونا در اسپانیا در این خصوص گفت: فکر می‌کنم که اکنون می‌دانیم چگونه ستارگانی همچون خورشید شکل گرفته‌اند با این حال هنوز مشکلات زیادی در خصوص این موضوع وجود دارد که چگونه یک ستاره که 10 برابر خورشید جرم دارد، می‌تواند چنین حجمی را داشته و تحمل کند.
مشاهدات جدید از سوی تلسکوپ رادیویی صندوق ملی علوم آمریکا سرنخ‌های بسیار مهمی را برای حل این مساله ارائه کرده است.
این اخترشناس به همراه دیگر اختر شناسان از ایتالیا و هاوایی به مطالعه یک ستاره غول پیکر جوان موسوم به C24 A1 پرداختند که 25 هزار سال نوری با زمین فاصله دارد این ستاره حدود 200 برابر خورشید جرم دارد نتایج تحقیقات اختر شناسان در شماره اخیر نشریه نیچر به چاپ رسیده است، دانشمندان اعلام کردند ستارگان زمانی شکل می‌گیرند که ابرهای غول پیکر بین ستاره‌ای متشکل از گاز و گرد و غبار از نظر جاذبه از هم فرو می‌پاشند.
در نتیجه موادی به یکدیگر متصل می‌شوند که در نهایت ستارگان را تشکیل می‌دهند.
در حالی که اخترشناسان معتقدند که این فرایند را در خصوص ستارگان کوچکتر درک کرده‌اند، می‌گویند که این فرضیه می‌تواند در خصوص شکل گیری ستارگان بزرگتر هم صادق باشد.
این اختر شناس همچنین افزود: هنگامی که یک ستاره به اندازه 8 برابر جرم خورشید منظومه شمسی بزرگ می‌شود، نور کافی تولید کرده و در کنار آن تشعشاتی را ساطع می‌کند که سقوط بیشتر مواد تشکیل دهنده خود را متوقف می‌کند.
وی ادامه داد: می‌دانیم که ستارگان بی شمار بزرگتری نسبت به خورشید وجود دارند و اکنون سؤال این است که آنها چگونه به این اندازه رسیده‌اند؟
به گزارش ایسنا، اختر شناسان می‌گویند: یک فرضیه این است که مواد در حال از هم فروپاشیدن صفحه‌ای چرخان را در اطراف ستاره تشکیل می‌دهند در حالی که حجم قابل توجهی از این تشعشعات بدون هیچ گونه برخوردی با صفحه می‌گریزند، مواد می‌توانند به ریزش خود به درون ستاره از این صحنه ادامه دهند. بر اساس این مدل، برخی از این مواد می‌توانند به همراه تشعشعات به خارج از این نقطه فرار کرده و انرژی قابل توجهی تولید کنند.
برلتران در این خصوص گفت: اگر این مدل درست باشد در یک زمان واحد موادی وجود دارند که به داخل، اطراف و گرداگرد ستاره فرو می‌ریزند.
در حقیقت این فرایند دقیقا همان چیزی است که به وسیله این تلسکوپ رادیویی بزرگ مشاهده شده است. این برای نخستین بار بوده است که هر سه نوع مدل فروریزش مواد در یک ستاره غول پیکر جوان دیده شده است.
دانشمندان و اخترشناسان این حرکات را در گازهای اطراف ستاره جوان به وسیله مطالعه امواج رادیویی ساطع شده از مولکول‌های آمونیاک با فرکانسی بالغ بر 23 گیگاهرتز مورد بررسی قرار دادند.
این اختر شناس در ادامه خاطر نشان کرد: دنبال کردن حرکات گاز در فرایند ریزش به درون ستاره بسیار مهم است.
این مدل همچنین گویای آن است که چگونه مدل صفحه‌یی اطراف ستاره در واقع همان راه شکل‌گیری ستاره‌ای با جرم بالغ بر 20 برابر جرم خورشید منظومه شمسی است.
اکنون اختر شناسان می گویند که قصد دارند تا به بررسی دقیق یافته‌های این تلسکوپ رادیویی و سایر دستاوردهای آن بپردازند .