1403/09/03 - 20 جمادى الاولى 1446 - 2024/11/23
العربیة فارسی

Astronomical Research Center (A.R.C.)

مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
5177 | واحد خبر مركز | 1399/05/26 508 | چاپ

ماموریت ناسا رازهای "شفق قطبی" را حل کرد

شفق قطبی نمایشی از نورهای رنگی در آسمان است که توسط خورشید ایجاد می‌شود. شفق قطبی زمانی رخ می‌دهد که ذرات خورشیدی با گازهای موجود در جو با یکدیگر برخورد می‌کنند و در نهایت باعث ایجاد نمایش زیبایی از نور در آسمان می‌شوند.

به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از isna و  تک اکسپلوریست، نوع خاصی از شفق قطبی موسوم به مهره‌های شفق قطبی(auroral beads) که در سراسر آسمان شب دیده می‌شود به دانشمندان کمک می‌کند تا علم آنها درباره پدیده شفق قطبی افزایش یابد. مهره‌های شفق قطبی به طور مرتب مدت کمی پس از ظهور شفق‌های قطبی ناشی از طوفان‌های الکتریکی در فضا که با نام"substorms" شناخته می‌شود، پدید می‌آید.
پیش از این، دانشمندان مطمئن نبودند که آیا مهره‌های شفق قطبی با ایجاد این طوفان‌ها مرتبط هستند یا خیر اما اخیرا با کمک مأموریت "تمیس"(THEMIS) ناسا و داده‌های جمع آوری شده توسط این ماموریت آنها دریافته‌اند یک سری وقایع وجود دارند که منجر به ظهور این مهره‌ها می‌شوند.
"واسیلیس آنجلوپولوس"(Vassilis Angelopoulos)، محقق اصلی ماموریت تمیس در دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس گفت: اکنون ما به طور یقین می‌دانیم که تشکیل این مهره‌ها بخشی از فرایندی است که قبل از شروع طوفان در فضا انجام می‌شود. این یک قطعه جدید و مهم پیدا شده از معما است.
این ماموریت با ارائه تصویری گسترده‌تر از این مهره‌ها به محققان نشان داده که این مهره‌های شفق قطبی از میان آشفتگی‌های صورت گرفته در پلاسما ایجاد می‌شود. انتظار می‌رود این مطالعه می‌تواند نهایتا به افزایش درک دانشمندان از ساختارهای چرخان دیده شده در شفق قطبی کمک کند.
محققان این مطالعه گفتند: مشاهدات ماموریت تمیس آشفتگی‌هایی را در فضا نشان داده است که باعث می‌شود این مهره‌های شفق قطبی همانند یک گردنبند درخشان در آسمان دیده شده و پس از طوفان بدرخشند.
دانشمندان این ماموریت با الگوبرداری از محیط نزدیک زمین جزئیات نحوه شکل گیری مهره های شفق قطبی را نشان دادند.
تمیس، در مأموریت اصلی خود توانست نشان دهد که اتصال مغناطیسی عامل اصلی ایجاد طوفان‌های الکتریکی است. نتایج جدید اهمیت ساختارها و پدیده‌ها را در مقیاس‌های کوچکتر نشان می دهد.