مدارگرد شناسایی ماه(Lunar Reconnaissance Orbiter) یک فضاپیمای رباتیک ناسا است که از سال ۲۰۰۹ در مدار قطب‌آهنگ در حال گردش در مدار ماه و مطالعه ماه است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از isna و تک اکسپلوریست، یکی از دلایلی که مهندسان بازتابنده را روی مدارگرد شناسایی ماه تعبیه کردند این بود که به عنوان یک جستجوگر جدید برای آنها خدمت کند تا آنها با کمک آن بتوانند قدرت بازتابنده پنل‌های باقی مانده در سطح ماه که از حدود ۵۰ سال پیش مانده را آزمایش کنند.
از زمان ورود مدارگرد شناسایی ماه به مدار، دانشمندان بلافاصله شروع به شلیک لیزر به یک بازتابنده کوچک روی آن که اندازه یک کتاب رمان است، کردند. ناسا با همکاری محققان فرانسوی اعلام کرد که اکنون برای اولین بار از این مدارگرد سیگنال دریافت کرده‌اند. برای اولین بار، پرتوهای لیزر با موفقیت از مدار ماه بازتاب یافته است. این کار می‌تواند سطح آزمایش‌های لیزری را که برای مطالعه فیزیک جهان استفاده می‌شود، تقویت کند.
"اروان مازاریکو"(Erwan Mazarico) یک دانشمند علوم سیاره‌ای از مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در گرین بولت، مریلند، گفت: علم فاصله یابی لیزری یک بازی طولانی است.
بازتابنده‌های لیزر می‌توانند به دانشمندان در شناسایی موضوعات جدید کمک کنند. محققان با کمک آنها می‌توانند فاصله بین ایستگاه‌های لیزر زمینی و بازتابنده‌های ماه را در فاصله کمتر از یک اینچ یا چند میلی متر محاسبه کنند و این می‌تواند تصویری از چگونگی حرکت ماه برای دانشمندان به وجود آورد و به خاطر همین اندازه گیری‌ها است که اکنون می‌دانیم ماه به آرامی و با سرعت حدود ۳.۸ سانتی متر(۱.۵ اینچ) در سال در حال دور شدن از زمین است. چنین اندازه گیری‌هایی طی یک دوره طولانی و در چندین بازتابنده نشان داده است که ماه دارای هسته سیال است. به عبارت دیگر، اندازه گیری مسافت می‌تواند اطلاعات زیادی را در اختیار دانشمندان قرار دهد.
"شیائولی سان"(Xiaoli Sun) دانشمند علوم سیاره‌ای مرکز فضایی گادرد که به طراحی بازتابنده مدارگرد شناسایی ماه کمک کرده است، گفت: برای کسب اطلاعات بیشتر ، ابتدا باید فاصله ایستگاه‌های زمین و دقت بازتابنده ماه را بدانیم. دقت این اندازه گیری می‌تواند به درک ما از گرانش و تکامل منظومه شمسی کمک کند.
بازتابنده مدارگرد شناسایی ماه یک دهم اندازه پنل‌های کوچک آپولو ۱۱ و آپولو ۱۴ است و دارای ۱۲ آینه مکعبی گوشه‌ای است. مأموریت این مدارگرد تسهیل مأموریت‌های انسانی و رباتیک آینده بر روی ماه توسط ناسا است. هدف نهایی آن تهیه نقشه تفصیلی به منظور تعیین موقعیت‌های فرود ایمن و منابع بالقوه در سطح ماه، تشریح محیط تابشی و نشان دادن تکنولوژی‌های جدید است.
به رغم چندین مرتبه تلاش در طول دهه گذشته، دانشمندان مرکز فضایی گادرد ناسا تا زمانی که با دانشمندان فرانسوی همکاری نکرده بودند نتوانستند به بازتابنده سیگنال مدارگرد شناسایی ماه دست پیدا کنند. اکنون محققان ناسا با همکاری محققان دانشگاه "Côte d’Azur" فرانسه یک فناوری پیشرفته را توسعه داده‌اند که می‌تواند طول موج مادون قرمز نور را در مدارگرد شناسایی ماه ثبت کند.
یکی از مزایای استفاده از نور مادون قرمز این است که بهتر از طول موج سبز مرئی نور که دانشمندان بطور سنتی از آن استفاده می‌کنند، در جو زمین نفوذ می کند. اما حتی با وجود نور مادون قرمز، تلسکوپ گراسه(Grasse telescope) تنها در حدود چند هزار فوتون از ده‌ها هزار پالس وارد شده در مدارگرد شناسایی ماه طی چند تاریخ در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ دریافت کرد اما حال با کمک این فناوری ناسا سرانجام اولین سیگنال را از مدارگرد ماه دریافت کرد.
دانشمندان خاطرنشان کردند: این آزمایش روش جدیدی برای تایید نظریه‌های تجمع گرد و غبار(dust accumulation theories) در طول دهه‌ها بر روی سطح ماه ارائه می‌دهد.