پژوهشگران در مطالعه اخیرشان کهکشان عدسی "ان.جی.سی ۴۵۴۶ " (NGC ۴۵۴۶) را با دقت مورد بررسی قرار داده‌اند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و ژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، از دهه‌های گذشته، مطالعه سیستم‌های خوشه ستاره‌ای کروی(GC) به ابزاری اساسی برای بدست آوردن اطلاعات در مورد تاریخچه شکل گیری و تکامل کهکشان‌های نوع اولیه تبدیل شده است.
پیرترین اجرام کهکشان ما خوشه‌هایی بسیار پرجمعیت درخشان و گسترده هستند که خوشه‌های کروی ستارگان نامیده می‌شوند. در حدود ۱۲۰ خوشه ستاره‌ای فهرست شده است. بیشترشان در یک هاله کروی در اطراف مرکز کهکشان‌ها وجود دارند.
دانشمندان اخیرا برای بررسی تاریخ تکاملی سیستم‌های خوشه ستاره‌ای کروی به تجزیه و تحلیل شیدسنجی سیستم کهکشانی عدسی ان.جی.سی ۴۵۴۶ پرداختند.
شیدسنجی دانش اندازه‌گیری نور از منظر میزان روشنایی دریافتی چشم انسان است. شیدسنجی با پرتوسنجی که دانش اندازه‌گیری انرژی تابشی(شامل نور) از منظر توان مطلق است. در شیدسنجی مدرن، توان تابشی در هر طول موجی با یک تابع درخشندگی وزن دهی می‌شود که حساسیت روشنایی انسان را مدل می‌کند.
یک کهکشان عدسی گونه‌ای از کهکشان است که در طبقه‌بندی کلاسیک کهکشان‌ها میان کهکشان بیضوی و کهکشان مارپیچی قرار می‌گیرد.
کهکشانی عدسی ان.جی.سی ۴۵۴۶ در حدود ۴۵.۶ میلیون سال نوری از زمین واقع شده است و دارای جرم ستاره‌ای در حدود ۲۷ میلیارد توده خورشیدی است.
برای بررسی دقیق‌تر سیستم‌های خوشه ستاره‌ای کروی کهکشان عدسی ان.جی.سی ۴۵۴۶ ستاره شناسان از دوربین GMOS "تلسکوپ جمنای" در شیلی استفاده کردند. آنها از تلسکوپ جمنای برای انجام یک مطالعه شید سنجی از کهکشان عدسی ان.جی.سی ۴۵۴۶ استفاده کردند.
اخترشناسان با بدست آوردن داده‌هایی از توزیع رنگ‌های یکپارچه، داده‌های چگالی و توزیع‌های سَمْت یا آزیموت، میزان شیدسنجی ۳۵۰ سیستم خوشه ستاره‌ای کروی در کهکشان ان.جی.سی ۴۵۴۶ را اندازه گیری کردند. سَمْت یا آزیموت(Azimuth) در ستاره‌شناسی یک زاویه اندازه‌گیری در دستگاه مختصات کروی و بخصوص دستگاه مختصات سماوی است.
آنها دریافتند که کل جمعیت سیستم خوشه ستاره‌ای کروی حدود ۳۹۰ تخمین زده می‌شوند، با فرض اینکه حداکثر طول سیستم خوشه ستاره‌ای کروی این کهکشان ۱۶۳ هزار سال نوری است.
اخترشناسان همچنین نواحی نامنظم زیادی از گرد و غبار را در حدود ۱۹ هزار و ۵۰۰ سال نوری در امتداد محور نیم قطر بزرگ ان.جی.سی ۴۵۴۶ شناسایی کردند.
اخترشناسان خاطرنشان کردند: این یافته‌ها همراه با وجود قرصی از گاز که در خلاف جهت مؤلفه ستاره‌ای کهکشان در حال چرخش است، اطلاعات جالبی درباره تاریخ ان.جی.سی ۴۵۴۶ ارائه می‌دهد.
منجمان فرض می‌کنند که ساختارهای سیستم خوشه ستاره‌ای کروی در گذشته از برخورد یا ادغام کهکشان‌ها با یکدیگر به وجود آمده‌اند.
اخترشناسان در ادامه افزودند: ما حدس می‌زنیم که زیرساخت‌های غیرمعمول جمعیت خوشه ستاره‌ای کروی احتمالاً از برخورد کهکشان‌ها ایجاد شده‌اند و پس از تشکیل منجر به شکل‌گیری کوتوله‌های جوان کاملاً فشرده مانند (NGC ۴۵۴۶-UCD۱) شده‌اند.
یافته‌های این مطالعه در مجله "arXiv" منتشر شد.