"ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران" یا "تس" ناسا اخیرا موفق به ثبت انفجار یک ستاره دنباله دار شده است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از سی نت، "ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران"(Transiting Exoplanet Survey Satellite) که به اختصار تس (TESS) نامیده می‌شود، یک تلسکوپ فضایی ساخت ناسا است که ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۸ میلادی به فضا پرتاب شد. این ماهواره از زمان پرتاب تاکنون اکتشافات بسیاری انجام داده و باعث هیجان اخترشناسان شده است. این تلسکوپ اخیرا در یک اقدامی شگفت انگیز موفق به ثبت لحظه انفجار یک دنباله‌دار کوچک شده است.
در ماه سپتامبر ، این ماهواره در حال بررسی یک ستاره دنباله دار کوچک با نام ۴۶P / Wirtanen بود و موفق به مشاهده انفجار ستاره دنباله داری بود که در اثر انفجار، گازها و گرد و غبار را از بدن یخی خود به بیرون می‌راند.
ستاره دنباله دار مذکور هر ۵.۴ سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد. هنگامی که تس در حال بررسی و اسکن آسمان بود متوجه شد رخ دادن اتفاقاتی در این ستاره شد.
دانشمندان مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در بیانیه‌ای گفتند: در حالی که تس ماهواره‌ای برای کشف سیارات در مدارهای اطراف ستاره‌های درخشان است، اما کارهایی همانند بررسی دنباله دارها به جذابین آن می‌افزاید.
به گفته دانشمندان انفجار ستاره دنباله دار مذکور هشت ساعت به طول انجامید. هنگامی که دنباله دارها به نور خورشید نزدیک می‌شوند، میزان گرمای آنها بسیار زیاد می‌شود که این امر باعث می‌شود که گازها و یخ را از بدن خود به بیرون براند.
دنباله‌دار یک گلولهٔ برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گرد و غبار ساخته‌شده و تقریباً به اندازهٔ یک شهر کوچک است. ساختار دنباله‌دار شامل سه بخش هسته، گیسو و دُم است. هسته بخش مرکزی آن است و از گرد و غبار و گاز و یخ ساخته شده است. وقتی که دنباله‌دار نزدیک خورشید می‌شود، یخ‌های موجود در هسته آن تبخیر می‌شود و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنباله‌دار می‌شود که گیسو نام دارد. نیروی مغناطیسی دنباله‌دارها بسیار قوی است و طناب‌ها، گره‌ها و نوارهایی تولید می‌کند که دُم یونی را از دُم گرد و غباری جدا می‌کند.
"تونی فارنهام"(Tony Farnham) اخترشناس "دانشگاه مریلند"(University of Maryland) گفت: ما پس از مشاهده مکرر این تصویر توانستیم تغییرات در روشنایی را به راحتی ارزیابی کنیم.
تس تصاویر را بصورت شبانه روزی و در فواصل ۳۰ دقیقه ای ثبت می‌کند و پنجره بزرگی از فرصت برای مطالعه دنباله دارها را فراهم می‌کند. با نگاهی به تصاویر، این تیم فرض می‌کند که ستاره دنباله دار ممکن است حدود یک میلیون کیلوگرم(۲.۲ میلیون پوند) مواد از خود خارج کرده باشد. حتی ممکن است دهانه‌ای در حدود ۶۵ فوت داشته باشد.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Astrophysical Journal Letters" منتشر شد.