دانشمندان در مطالعه اخیرشان به این نتیجه رسیده‌اند که صدا نمی‌تواند در خلأ فضا حرکت کند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، دانشمندان اخیراً دریافته‌اند صدا نمی‌تواند در خلأ فضا حرکت کند اما این موضوع ستاره‌ها را از آزاد کردن سمفونی مادون صوت و انتشار ارتعاشات پیچیده، متوقف نمی‌سازد. اکنون دانشمندان با کمک تلسکوپ‌ها و برخی برنامه‌های مخصوص می‌توانند این ارتعاشات را به عنوان نوسانات روشنایی یا درجه حرارت در سطح یک ستاره شناسایی کنند.
با درک این ارتعاشات ما می‌توانیم بیشتر در مورد ساختار داخلی یک ستاره که از دید پنهان است، یاد بگیریم.
"ژاکلین گلداستاین"(Jacqueline Goldstein) یکی از پژوهشگران " دانشگاه ویسکانسین-مدیسن" گفت: ما طی این پژوهش، ارتباط ساختار ستاره‌ای و ارتعاش آن را با نرم افزار مخصوص به نام "GYRE" که تنوع و فرکانس ستاره‌ها را شبیه سازی می‌کند، مورد بررسی قرار دادیم.
پژوهشگران گفتند همانطور که شبیه سازی هایمان را با ستاره‌های واقعی مقایسه می‌کنیم، می‌توانیم درباره نحوه صدای ستارگان اطلاعات ارزشمندی را به دست آوریم.
پژوهشگران افزودند: با فرکانس‌های تکرار شده به ترتیب دقیقه تا روز، شما می‌بایست سرعت ارتعاشات ستاره‌ای را تا یک هزار و یک میلیون بار برای شنیدن آنها در محدوده شنوایی انسان افزایش دهید.
اگر بخواهیم دقیق‌تر بررسی کنیم این صداها، "ستاره لرزه" نامیده می‌شوند و رشته‌ای که پژوهشگران در این بارهمطالعه می‌کنند "اخترلرزه‌شناسی" نام دارد.
اخترلرزه‌شناسی(Asteroseismology) شاخه‌ای از ستاره‌شناسی و یکی از روش‌های بررسی در اخترفیزیک است که به کمک روش‌های دانش لرزه‌شناسی به بررسی لرزه‌های نور ستارگان از راه اندازه‌گیری دقیق نوسان نور آنها می‌پردازد.
همان طور که ستارگان هیدروژن را با عناصر سنگین‌تر در هسته‌های خود ترکیب می‌کنند، پلاسما گاز داغ ارتعاش می‌کند و باعث می‌شود که ستاره‌ها سوسو زنند. این نوسانات می‌تواند به محققان در مورد ساختار ستاره و اینکه در گذر زمان چه تغییری می‌کنند، کمک کند.