در نخستین دهه پروازهای سرنشین‌دار، طراحان لباس و سفینه‌های فضایی با کمبود شدید اطلاعات ارگونومیک در مورد وضعیت کار و فعالیت‌های فضانوردان در مدار زمین روبرو بودند. لباس فضایی در کارخانه‌ای ساخته می‌شد و سفینه فضایی در کارخانه‌ای دیگر اما کارشناسان هر دو کارخانه باید از وضعیت کار و ساخته های هم آشنا می‌شدند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا؛ فضانورد با لباس ساخت یک کارخانه در سفینه ساخت کارخانه دیگر به فضا می‌رفت و باید در مدار زمین با محصول هر دوی آنها کار می‌کرد. در آن دوران، فضای کوچک سفینه فضایی از یک سو و عدم اطلاع از وضعیت کار و فعالیت در شرایط بی‌وزنی از سوی دیگر باعث می‌شد که در بیشتر موارد فضانوردان مجبور بودند در حالت بسته شدن به صندلی فضایی فعالیت کنند.
ارگونومی عبارت از دانش بکار بردن اطلاعات علمی موجود دربارهٔ انسان و روش‌های علمی تولید چنین اطلاعاتی در طراحی محیط و تجهیزات است. معمولاً وقتی بحث ارگونومی مطرح می‌شود ترکیباتی مانند ارگونومی در محیط کار و ارگونومی کار با کامپیوتر و ارگونومی صندلی و ارگونومی کفش و ارگونومی در خودرو و ده‌ها ترکیب مشابه دیگر را می‌شنویم.
به همین دلیل لازم بود اندازه میدان فعالیت فضانوردان و مقدار باز بودن دست آنها در کار مشخص شود به همین دلیل کارشناسانی که در زمینه‌های مختلف فضایی کار می‌کردند باید در تعامل با یکدیگر قدم بر می‌داشتند.
از جمله مواردی که باید کاملا با هماهنگی کامل کارشناسان دو کارخانه صورت می‌گرفت میزان دوری یا نزدیکی سامانه‌های مورد نیاز و عملیاتی سرنشینان ناو بود. به همین دلیل لازم بود مشخص شود فضانورد تا چه میزان می‌تواند تحرک داشته و برای کار با هر یک از دستگاه‌ها، دست خود را دراز کند. جهت بررسی میزان و توانایی دسترسی فضانوردان راههای مختلفی پیش‌بینی شد که یکی از اساسی‌ترین آنها همین طاقی است که در این عکس می‌بینید.
طاقی مجهز به چندین خط‌کش مدرج در مرکز آموزشی سازمان فضایی آمریکا-ناسا- در پایگاه فضایی جانسون مقدار دسترسی یک فضانورد را در تنگنای لباس فضایی باد شده مورد آزمایش قرار می‌دهد. فضانورد باید هر قدر که می تواند خط کش را به جلو براند و کارشناس ناسا میزان جابجایی هر یک از خط کش‌ها را ثبت می‌کردند. این بررسی‌ها نشان می‌دهد که فضانوردان در داخل ناو کیهانی چقدر می‌تواند دستش را جلو و عقب ببرد. بررسی اندازه‌گیری این توان دسترسی به کارشناسان می‌داد در مورد نصب دستگاه‌ها و جانمایی سامانه‌های مختلف میزان دسترسی فضانوردان را در نظر داشته باشند.