"پروژه مرکوری"، شصت سال پیش در چنین روزی آغاز شد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، "پروژه مرکوری" (Project Mercury)، در تاریخ 5 مه سال 1958 در آمریکا آغاز شد.
"مرکوری" نخستین برنامه آمریکا برای پرواز فضایی انسان بود که از سال 1958 آغاز شد و تا سال 1963 ادامه یافت.
نکته برجسته این مسابقه فضایی، هدف آن برای فرستادن یک انسان به مدار زمین و بازگشت ایمن او، ترجیحا پیش از اتحاد جماهیر شوروی بود.
این ماموریت توانست 20 پرواز بدون سرنشین و شش پرواز موفق توسط ستاره‌شناسان را انجام دهد.
پروژه "مرکوری" که نامش را از یک افسانه رومی به همین نام گرفته بود، در سال 1965، با 277 میلیون دلار هزینه و تلاش دو میلیون نفر انجام شد و هفت ستاره‌شناس حاضر در ماموریت مرکوری، به "هفت مرکوری" شهرت یافتند.
این مسابقه فضایی، در سال 1957 با پرتاب ماهواره "اسپونتیک یک" (Sputnik 1) توسط اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد. پس از پرتاب ماهواره اسپونتیک یک که یک موضوع شگفت‌انگیز برای مردم آمریکا بود، آمریکا به فکر ایجاد سازمان فضایی ملی خود افتاد و در پی آن، سازمان "ناسا"(NASA) شکل گرفت.
پس از پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره "اکسپلورر یک"(Explorer 1) در سال 1958، هدف بعدی، یک پرواز فضایی با سرنشین بود.
اتحاد جماهیر شوروی، در 12 آوریل سال 1961 موفق شد نخستین انسان یعنی "یوری گاگارین"(Yuri Gagarin) را با فضاپیمای "وستوک یک"(Vostok 1) به فضا بفرستد.
کمی پس از این پرواز، در روز پنجم ماه مه، آمریکا نخستین ستاره‌شناس یعنی "آلن شپارد"(Alan Shepard) را به فضا فرستاد و در 20 فوریه سال 1962، هنگامی که "جان گلن"(John Glenn) توانست سه بار به دور زمین بچرخد، به هدف خود رسید. با پایان یافتن ماموریت مرکوری در ماه مه سال 1963، هم آمریکا و هم اتحاد جماهیر شوروی، شش نفر را به فضا فرستادند.
کپسول فضایی "مرکوری"، ساخت شرکت آمریکایی "مک‌دانل"(McDonnell Aircraft) بود و تجهیزاتی شامل آب، غذا و اکسیژن را برای مصرف یک روز در یک کابین به همراه داشت. این کپسول‌ها، به یک موشک فرار مجهز بودند تا در صورت خرابی وسیله پرتاب، به سلامت منتقل شوند.
پروازهای مرکوری، از "پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال"(CCAFS) صورت گرفتند.
پرواز "مرکوری" طوری طراحی شده بود که از روی زمین با "شبکه پرواز فضایی دارای سرنشین"(MSFN) کنترل شود. این شبکه، سیستمی برای ایستگاه‌های ردیابی و ارتباطی و دارای کنترل‌های پشتیبانی بود که روی برد نصب شده بودند.
موشک‌های کوچکی برای بیرون آوردن فضاپیما از مدار استفاده می‌شدند، سپس، یک سپر گرمای تابشی، مجددا فضاپیما را در مقابل جو محافظت می‌کرد.
پروژه "مرکوری"، توانست شهرت بسیاری به دست آورد و ماموریت‌های آن همیشه از طریق رادیو و تلویزیون در سراسر جهان پیگیری می‌شد. همچنین، این برنامه، پایه‌ای برای "پروژه جمنای"(Project Gemini) شد.