دانشمندان تایید کردند که "WASP-104b " تاریک‌ترین سیاره تا به حال کشف شده است. این سیاره فراخورشیدی سال 2014 کشف شد، اما اکنون دانشمندان متوجه شده‌اند که WASP-104b تقریبا تمام نورهای فرستاده شده در جهت خودش را جذب می‌کند. محققان این سیاره را تاریک‌تر از زغال چوب توصیف کردند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از تک تایمز، محققان "دانشگاه کیلی"(Keele University) مقاله‌ای منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد این سیاره تا چه اندازه می‌تواند تاریک باشد. آنها دریافتند که این سیاره حدود 97 تا 99 درصد نور را جذب می‌کند.
WASP-104b بسیار به ستاره میزبانش نزدیک است به طوریکه می‌تواند در 1.75 روز به دور مدار آن بچرخد. این سیاره در فاصله 2.6 میلیون مایلی از این ستاره قرار دارد.
یکی از محققان این مطالعه گفت: از بین تمام سیاراتی که تا به حال کشف شده‌اند، WASP-104b می‌تواند جزو سه سیاره برتر در بین تاریک ترین سیارات باشد. WASP-104b چهار سال پیش توسط تلسکوپ فضایی "کپلر" (Kepler) کشف شد.
دانشمندان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر توانستند دریابند که WASP-104 یک اتمسفر ضخیم حاوی سدیم و پتاسیم دارد. هر دو این عناصر به توانایی این سیاره برای جذب نور کمک می‌کنند و نور را نیز در طیف قابل توجهی جذب می‌کنند.
مشتری داغ
"مشتری داغ" (Hot Jupiter) یا سیاره تفتیده نوعی سیاره فراخورشیدی است. مشتری‌های داغ سیاراتی گازی در ابعاد سیاره مشتری یا بزرگتر از آن هستند که فاصلهٔ بسیار کمی با ستاره خود دارند و به همین سبب دمای زیادی دارند و مشتری داغ نامیده می‌شوند. نخستین سیارات فراخورشیدی کشف شده جملگی از این نوع بودند.
WASP-104b هم اندازه سیاره مشتری است با این تفاوت که WASP-104b ، بیشتر از سیاره مشتری به ستاره میزبان خود نزدیک است. این گونه سیارات به نام مشتری داغ شناخته می‌شوند.
بیشتر مشتری‌های داغ، سیارات تاریک هستند. این نوع سیارات 40 درصد نور را منعکس می‌کنند. سیارات دیگری نیز وجود دارند که تقریبا به اندازه WASP-104b نور را منعکس می‌کنند.
در سال 2011، سیاره فراخورشیدی "TrES-2b" کشف شد. دمای این سیاره به حدود 1800 درجه فارنهایت(980 درجه سانتی‌گراد) نیز می‌رسد. یافته‌ها نشان می‌دهد که TrES-2b تنها یک درصد از نور را منعکس می‌کند.
دو نظریه در مورد چگونگی تشکیل مشتری داغ وجود دارد. یک نظریه می‌گوید که این سیاره از ستاره میزبان دور است و سپس در زمان دیگری به سمت ستاره میزبان مهاجرت می‌کند، تئوری دیگر نیز می‌گوید که مشتری‌های داغ به عنوان سیارات "ابرزمینی" پدید آمده‌اند که گاز اطراف لایه سنگی را جمع می‌کنند.