تلسکوپ فضایی هابل یک عکس شگفت انگیز از یک ستاره غول پیکر آبی بنام "ایکاروس"(Icarus) که 9 میلیارد سال نوری از منظومه شمسی فاصله دارد، گرفته است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس‌آلرت، این ستاره دورترین ستاره تا به حال دیده شده است. پیش از این تلسکوپ هابل از برخی کهکشان‌ها تصاویر باشکوهی ثبت کرده است، بعنوان مثال در ماه آوریل 2016، این تلسکوپ از دورترین کهکشان بنام "جی ان- ز11" (Gn-Z11)، که قدیمی ترین و دور دست ترین کهکشان در جهان است تصاویر باشکوهی گرفت. اما کهکشان‌ها بسیار بزرگتر و روشن‌تر از ستاره‌های درون‌شان هستند.
با این حال ایکاروس، یک ستاره ویژه است و توسط اجسام مقابلش که قادر به خم کردن نور هستند بزرگتر شده است.
"پاتریک کلی"(Patrick Kelly) ، مدیر این پروژه از دانشگاه "مینه سوتا" گفت: این اولین بار است که ما شاهد یک ستاره بزرگ و منحصر به فرد هستیم. شما می‌توانید ببینید کهکشان‌ها را در آنجا مشاهده کنید، به جز انفجارهای ابرنواختر، این ستاره حداقل 100 بار دورتر از ستاره‌ای است که ما می‌توانیم ان را مطالعه کنیم.
میان هابل و ایکاروس یک خوشه کهکشانی به نام "MACS J1149 + 2223" که حدود 5 میلیارد سال نوری فاصله از زمین فاصله دارد، است. این خوشه بسیار عظیم است و این حجم یک میدان گرانشی قوی در فضای اطراف آن ایجاد می‌کند.
هنگامی که نور از طریق این میدان گرانشی عبور می‌کند، خم می‌شود. این یک اثر بزرگنمایی به نام "همگرایی گرانشی" ( lensing gravitational) ایجاد می‌کند که ما را قادر می‌سازد اشیایی را که به طور معمول قابل مشاهده نیستند یا قابل مشاهده در چنین جزئیات قوی نیستند را مشاهده کنیم.
خوشه کهکشانی MACS J1149 + 2223 به طور کلی ایکاروس را بزرگتر می‌کند. خوشبختانه اثر همگرایی این خوشه کهکشانی توسط یک شی در خوشه بزرگ شد که این کار باعث می‌شود ایکاروس توسط ما دیده شود.
ما در واقع دقیقا نمی‌دانیم این وسعت دهنده اشیا چیست، اما می‌دانیم این وسعت دهنده حدود سه برابر وزن خورشید را دارد که این یعنی احتمالا یک ستاره است.
این "ریزهمگرایی گرانشی" (gravitational microlesing ) نامیده می‌شود، و این چیزی است که ایکاروس را موقتا بیش از 2000 برابر بزرگتر می‌کند.
"استیون رودنی" (Steven Rodney) از دانشگاه کارولینای جنوبی گفت: کشف "LS1" به ما این امکان را می دهد تا بینش جدیدی درباره اجزای خوشه کهکشانی پیدا کنیم. ما می‌دانیم که ریزهمگرایی توسط یک ستاره نوترونی یا یک سیاهچاله ستاره‌ای ایجاد شده است.
این تیم، زمانی که از تلسکوپ هابل برای مشاهده یک ابرنواختر نزدیک به نام "SN Refsdal "استفاده می‌کردند این ستاره را در سال 2016 شناسایی کردند که این ستاره توسط خوشه کهکشانی بزرگ شده بود. به دلیل موقعیت آن در آسمان، این گروه فکر می‌کردند که این جسم جدید باید بزرگتر از ابرنواختر باشد، بنابراین نور آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
به این صورت آنها متوجه شدند که این جسم یک ستاره است. ایکاروس احتمالا یک ستاره بسیار درخشان و ابرغول نوع B است که دمای سطح آن بین 11هزار تا 14 هزار، درجه سانتیگراد است که این حرارت بیش از دو برابر گرما خورشید است.
این یافته‌ها در مجله" Nature Astronomy"منتشر شد.