ناسا سه تصویر از یک اختروش در صورت فلکی سه‌سو منتشر کرده است که زیبایی خاصی دارند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، امروز چاندرا به یک اختروش در صورت فلکی سه‌سو خیره شده است که در نزدیکی آسمان سحابی نشری وسیع "NGC 604" با تولد ستاره‌هایی تقریبا 50 برابر بزرگتر از سحابی شکارچی است!
ناسا در توصیف این سحابی نوشته است: یک گنج در چندین طول موج!
اختروَش یا کوِیزار یا کوازار(Quasar) یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست است که وابسته به یک کهکشان جوان است. آنها در رده یک کلاس از اشیا به نام هسته کهکشانی فعال قرار دارند.
اختروش‌ها پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می‌شدند که به ستاره‌ها شبیه بودند. با وجود بحث‌های مختلف بر سر وجودیت این شیء آسمانی همه دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش، هاله متراکم شده ماده است که ابرسیاهچاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده است.
اختروش‌ها دارای کاربردهای زیادی هستند، مثلا در تعین سرعت چرخش زمین و تهیج‌های آن کاربرد دارند.
در مباحث زمین‌شناسی(ژئودزی) از این امکان جهت اندازه‌گیری فواصل بسیار بلند با دقت میلی‌متری و تعیین تهیج مدار چرخش زمین استفاده می‌کنند.
"سه‌سو" نیز یکی از 88 صورت فلکی امروزی و 48 صورت فلکی بتلیموس است که شامل سه ستاره نورانی در نیم‌کره شمالی است.
سه ستاره این پیکر آسمانی جمع‌وجور و رنگ‌پریده هستند.
اما سحابی شکارچی که به نام عربیسحابی جبار هم معروف است، تنهاسحابی آسمان است که با چشم غیرمسلح هم دیده می‌شود. مکان این سحابی در جنوب کمربند شکارچی است. نام آن به انگلیسی سحابی اوریون (Orion) است.
رصدخانه پرتو ایکس چاندرا (Chandra X-ray Observatory) یا تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا یک تلسکوپ فضایی ساخته شده به‌وسیله ناسا است که تمام فعالیت‌هایش در زمینه پرتو ایکس است.
ان‌جی‌سی ۶۰۴ هم یکسحابی نشری در صورت فلکی سه‌سو است که توسط "ویلیام هرشل" در 11 سپتامبر 1784 کشف شد و یکی از بزرگترین سحابی‌های گروه محلی است که از هیدروژن یونیده تشکیل شده است.