مشاهدات "چاندرا" از کهکشان مارپیچی عظیم NGC 5746، یک هاله بزرگ گاز گرم(قسمت آبی رنگ) اطراف دیسک نوری کهکشان(قسمت سفید رنگ) را نشان می‌دهد.
به گزارش احد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا به نقل از ناسا، این هاله بیش از 60 هزار سال نوری در هر دو طرف دیسک کهکشان گسترش می‌یابد.
کهکشان هیچ نشانه‌ای از تشکیل ستاره‌های غیرمعمول یا فعالیت انرژی از منطقه هسته خود نشان نمی‌دهد و بعید به نظر می‌رسد که هاله داغ با گازی که از کهکشان خارج می‌شود، تولید شود. شبیه‌سازی‌های کامپیوتری و داده‌های چاندرا نشان می‌دهد که منشاء احتمالی هاله داغ، ورودی تدریجی ماده میان‌کهکشانی است که از شکل‌گیری کهکشان باقی مانده است.
به نظر می‌رسد که کهکشان‌های مارپیچ از ابرهای فراوان گاز میان‌کهکشانی تشکیل شده‌اند که فرومی‌ریزند تا دیسک‌های چرخشی از ستاره‌ها و گاز تشکیل دهند. یک پیش‌بینی از این نظریه این است که کهکشان‌های مارپیچی عظیم باید در هاله‌های گاز داغ که از فرایند تشکیل کهکشان باقی مانده‌اند، غوطه‌ور شده باشند.
گاز داغ در اطراف کهکشان مارپیچی کشف شده است که در آن شکل‌گیری شدید ستارگان، ماده‌ای از کهکشان را دفع می‌کند، اما تاکنون، هاله‌های داغ به علت کم بودن ماده میان‌کهکشانی، شناسایی نشده است.
در حقیقت، هاله گسترده گاز داغ در اطراف NGC 5746 ضعیف است و بدون تلسکوپ پرتو ایکس قدرتمند مانند چاندرا به سختی قابل تشخیص است. همچنین جهت خاص کهکشان و توده بزرگ، احتمال تشخیص را افزایش داد.
کشف یک هاله داغ در اطراف NGC 5746، خبری خوشی برای اخترشناسان بود، زیرا نشان می‌دهد که هاله‌های "گمشده" که از طریق مدل‌های کامپیوتری پیش‌بینی شده، در واقع وجود دارند.
NGC 5746 یک کهکشان مارپیچی میله‌ای در قسمت شرقی صورت فلکی "ویرگو" یا سنبله است.
کهکشان مارپیچی میله‌ای نوعی از کهکشان مارپیچی است که در مرکز آن ساختار میله مانندی از ستاره وجود دارد. دو سوم تمام کهکشان مارپیچی از نوع مارپیچی میله‌ای و بقیه، کهکشان مارپیچی بدون میله هستند.
ادوین هابل این کهکشان‌ها را با نماد SB مشخص کرد.
پیکر آسمانی دوشیزه(خوشه) یا صورت فلکی سنبله از صورت‌های فلکی منطقه البروجی است. مساحت آن 1294 درجه مربع می‌باشد. این پیکر آسمانی در نیمکره شمالی آسمان و دومین صورت فلکی از لحاظ بزرگی است.
صورت فلکی سنبله یکی از قدیمی‌ترین صورت‌های فلکی است که توسط انسان شناسایی و توصیف شده است. خورشید در عبور سالانه خود در دائرةالبروج، بیشترین زمان را در این صورت می‌گذراند.
نام این پیکر آسمانی را ابوریحان بیرونی سنبله یا عذرا آورده است. کلمه سنبله به معنی خوشه است.
در منابع نجومی چون صور الکواکب این صورت فلکی به سیمای دوشیزه‌ای با خوشه‌ای گندم یا شاخه گلی در دست نمایش داده شده است.
در منابع یونانی این صورت فلکی با خوشه گندم یا زیتون نمایش داده شده است.