محققان دانشگاه "کرنل" با استفاده از آخرین داده‌های فضاپیمای "کاسینی" به این نتیجه رسیده‌اند که فرضیات دانشمندان در رابطه با حلقه A زحل در 30 سال اخیر اشتباه بوده‌اند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، با وجود آنکه فضاپیمای "کاسینی"(Cassini) نابود شده است اما با توجه به اینکه این فضاپیما تا آخرین لحظه به ارسال داده به زمین ادامه داده بود، این اطلاعات همچنان مفید و تعیین‌کننده هستند.
حلقه‌های اصلی زحل به ترتیب از نزدیک‌ترین فاصله به این سیاره عبارتند از حلقهD، C، B، A و چند حلقه نامتراکم دیگر به نام‌های F، G و E که بر اساس ترتیب کشف نام‌گذاری شده‌اند.
براساس اعلام "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) این سیاره دارای 52 قمر ثابت و 8 قمر موقت است.
در جدیدترین بررسی‌های انجام گرفته از سوی محققان دانشکده نجوم دانشگاه "کرنل"(Cornell)، آنها به این نتیجه رسدند که بخشی از فرضیات نجومی 30 سال اخیر در رابطه با زحل اشتباه بوده است.
برای مثال محققان معتقد بودند که قمر "ژانوس"(Janus) که در خارج از حلقه A به دور زحل می‌گردد به تنهایی مسئول حفظ ساختار این حلقه بوده است و باقی مانده این حلقه به خاطر نیروی جاذبه ناشی از قمر ژانوس بوده است.
اما داده‌های کاسینی نشان می‌دهند که ژانوس تنها مسئول حفظ حلقه A نیست و قمرهای متعدد دیگری نظیر "پن"، "پرومته"، "پاندورا" و چهار قمر دیگر زحل در جلوگیری از پخش شدن ذرات این حلقه به فضا نقش دارند.
"رادوان تاج‌الدین" یکی از محققان این تحقیق گفت : تمام این قمرها با همکاری یکدیگر موفق به حفظ این حلقه شده‌اند و تنها ژانوس این وظیفه را انجام نمی‌دهد.
تاج‌الدین و همکارانش در تصمیم‌گیری درباره نقش قمرهای دیگر، داده‌های کاسینی را در مورد چگالی امواج در حلقهA بررسی کردند. این امواج توسط یک پدیده شناخته شده به عنوان رزونانس قمری ساخته شده‌اند که در آن اشیاء در حال چرخش تاثیری بر یکدیگر دارند.
این یافته‌های جدید به سایر آثار اخیر کاسینی پیوسته است، از جمله اینکه میدان مغناطیسی زحل کمبودی شگفت آور دارد و اینکه ذرات گرد و غبار بسیار کمی بین سیاره و حلقه اول آن وجود دارد و طوفان‌های ساخته شده از ماسه‌های هیدروکربنی در قمر تایتان که می‌تواند به توضیح بادهای شدید در آن کمک کند.
این تحقیق امروز در ژورنال Astrophysical منتشر شده است.