سازمان فضایی آمریکا عکسی از سحابی مورچه منتشر کرده که
بوسیله تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است.
به گزارش واحد
خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، سحابی
مورچه نام یک سحابی سیاره‌نما دو قطبی است که در صورت
فلکی گونیا قراردارد.
طول کلی
این سحابی ۶/۱ سال نوری و فاصله آن بین ۳۰۰۰ تا ۶۰۰۰ سال نوری است.
سرعت
فرار مواد از آن ۵/۳ میلیون کیلومتر در ساعت یا ۱۰۰۰ کیلومتر درثانیه و بیشتر
از تمام سحابی‌های شناخته شده دیگر است.
یکی از
نظریه‌ها در توجیه شکل ویژه آن این است که ستاره اصلی مرکزی این سحابی دارای یک
همدم در فاصله خیلی کم مثلاً خورشید تا زمین می‌باشد و اثرات گرانشی آن موجب به
وجود آمدن این شکل ویژه شده است.
بر اساس یک نظریه دیگر، میدان قوی مغناطیسی ستاره مرکزی در
حال مرگ موجب به وجود آمدن این شکل ویژه شده است.
"سحابی سیاره‌نما"(planetary
nebula) نوعی سحابی منتشر شونده است که
از گاز و پلاسما تشکیل شده است و معمولا این نوع سحابی‌ها پس
از مرگ ستارگان به وجود می‌آیند.
این نام
از قرن هجدهم، هنگامی که به علت حلقوی بودن این سحابی‌ها(که خود به خاطر انفجار
ستاره است) در تلسکوپ‌های ضعیف به شکل یک سیاره دیده و اشتباه گرفته می‌شد،
به وجود آمده است.
مدت عمر این سحابی‌ها کوتاه و حدود 10 هزار سال در مقابل با
عمر چند میلیون ساله ستاره است.
نواحی
روشن از گاز یونیده، نه تنها کنار ستارگان تازه متولد شده، بلکه اطراف ستاره‌هایی
که آخرین مراحل تحول خود را سپری می‌کنند نیز دیده می‌شود.
سحابی
سیاره نما عبارت است از یک پوستهٔ گازی به دور یک ستاره آبی داغ و کوچک.
در
زمان تحول ستاره و در مرحله هلیوم‌سوزی، ممکن است ناپایداری‌هایی بروز
کند. برخی ستارگان شروع به تپش می‌کنند، در حالی که در دیگر ستاره‌ها
ممکن است تمام اتمسفر بیرونی به فضا پرتاب شود. در حالت اخیر، یک پوستهٔ
گازی که با سرعت 20 تا 30 کیلومتر بر ثانیه در حال انبساط است اطراف یک ستاره
کوچک و داغ (دمای 50 هزار تا 100 هزار درجه کلوین) تشکیل خواهد شد.