سیستمی که حرکت فضاپیما را با دفع پروتون‌های درون باد خورشیدی تامین می‌کند، می‌تواند انسان را در کسری از زمان کنونی به لبه منظومه شمسی برساند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا به نقل از ناسا، ناسا کار آزمایش اجزای یک سیستم نیروی محرکه جدید را آغاز کرده که می‌تواند فضاپیما را با کمک باد خورشیدی به فضای میان‌ستاره‌ای ببرد.
این سیستم که سیستم حمل و نقل سریع الکترواستاتیک هلیوسفر نام دارد، از 10 تا 20 سیم آلومینیومی لخت دارای بار الکتریکی تشکیل شده که از مرکز یک فضاپیما برای ایجاد یک بادبان الکتریکی کروی بیرون می‌آیند. این سیم‌ها بطور الکترواستاتیکی به دفع پروتون در حال حرکت سریع در باد خورشیدی می‌پردازند و حرکت ایجاد شده، نیروی محرکه فضاپیما را تولید می‌کند.
خورشید با سرعتهای بسیار زیاد -400 تا 750 کیلومتر در ثانیه – به انتشار پروتون و الکترون در باد خورشیدی می‌پردازند. بادبان خورشیدی از این پروتون‌ها برای پیشرانش فضاپیما استفاده خواهد کرد.
هر رشته سیم تنها یک میلیمتر ضخامت داشته اما طول آن حدود 20 کیلومتر است. فضاپیما در هر ساعت یکبار چرخیده و نیروهای گریز از مرکز، سیم‌ها را در جای خود می‌کشند. این خوردوی فضایی با تعدیل ولتاژ هر سیم هدایت شده و نیروی اعمال شده به بخش‌های متفاوت بادبان الکتریکی را تغییر می‌دهد.
آزمایشات در سیستم آزمایش محیط خورشیدی شدید در مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا برای کشف سرعت برخورد پروتون و الکترون با یک سیم دارای بار مثبت طراحی شده‌اند.
یک سیم فولاد ضدزنگ در یک محفظه پلاسمای کنترل شده در فضایی قرار خواهد گرفت که از رفتار سیم آلومینیومی در فضا تقلید خواهد کرد.
مهندسان از این داده‌ها برای ارتقای مدل‌های خود استفاده خواهند کرد که در نهایت در مقیاس بزرگتر ساخته خواهند شد.
دانشمندان انتظار دارند این سیستم بسیار سریع باشد. فضاپیمای وویجر 1 ناسا 35 سال طول کشید تا به هلیوسفر رسید، اما بادبان خورشیدی ناسا می‌تواند زمان این سفر را تا کمتر از یک سوم کاهش دهد. همچنین از بادبان الکتریکی می‌توان برای مسیرهای کوتاهتر مانند سیارات درون منظومه شمسی استفاده کرد.