اسکات کلی و کیل لیندگرن، دو فضانورد آمریکایی روز 28 اکتبر (ششم آبان) به منظور
انجام مأموریت از ایستگاه فضایی بین‌المللی خارج شده و پیاده‌روی فضایی انجام دادند
و این نوشتار به حقایقی در مورد این فعالیت فضایی اشاره می‌کند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، پیاده‌روی فضایی را می‌توان به صورت یک
دوره فعالیت فیزیکی تعریف کرد که یک فضانورد آن را درون فضا و خارج از فضاپیما
انجام می‌دهد. پیاده‌روی فضایی همچنین EVA نامیده می‌شود . EVA مخفف فعالیت
فراماشینی است.
الکسی لنوو اولین کسی بود که این کار را انجام داد. او 18 مارس 1965 به مدت 10
دقیقه در فضا پیاده‌روی کرد.
اولین پیاده‌روی فضایی ناسا در طول برنامه جمینی صورت گرفت. طی چهار ماموریت
جمینی اِد وایت اولین آمریکایی بود که در تاریخ سوم ژوئن 1965 حدود 23 دقیقه به
پیاده‌روی فضایی پرداخت.
اولین زن فضانوردی که این کار را انجام داد، سوتلانا ساویتسکایا بود که در 25
ژوئیه 1984 در ماموریت سایوز تی-12 قدم به فضا گذاشت.
رکورد جهانی پیاده‌روی فضایی در دست فضانورد روسی، آناتولی سولویو است که 16 بار
اقدام به چنین کاری کرده و جمعا بیش از 82 ساعت را خارج از فضاپیما و در فضا
گذرانده است.
فضانوردان به دلایل مختلفی مانند تعمیر ماهواره یا فضاپیماهای حاضر در فضا،
پیاده‌روی فضایی انجام می‌دهند. آنها می‌توانند برای پیاده‌روی فضایی لحظاتی را
درون فضا و خارج از فضاپیمایشان بگذرانند. همچنین انجام آزمایش‌های علمی مستلزم
پیاده‌روی فضایی است.
هنگامی که فضانوردان برای پیاده‌روی از فضاپیما خارج می‌شوند، لباس‌های فضانوردی
می‌پوشند تا بدنشان را ایمن نگه دارند. درون این لباس‌های ویژه، اکسیژن و آب مورد
نیاز فضانوردان موجود است.
یک لباس فضانوردی بدون احتساب وزن خود فضانورد تقریبا 280 پوند وزن دارد.
هنگامی که فضانورد از فضاپیما خارج می‌شود یک طناب به لباس او متصل است تا از
فضاپیمای خود زیاد فاصله نگیرد. روش دیگری که فضانورد را ایمن نگه می‌دارد پوشیدن
SAFER است.
فضانوردان پیش از انجام پیاده‌روی فضایی در استخرهای بزرگ و زیر آب تمارینی را
انجام می‌دهند، چرا که حرکت در فضا مانند حرکت در زیر آب است. همچنین فضانوردان از
واقعیت مجازی به عنوان روش‌های تمرینی پیاده‌روی فضایی استفاده می‌کنند.