ستاره‌شناسان ناسا در کالیفرنیا موفق به کشف سیاره‌ای با چهار ستاره میزبان شده‌اند که دومین کشف از این نوع به شمار می‌رود.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، سیاره 30 Ari b در یک سیستم چند میزبانی به سر می‌برد که دارای دو جفت سیستم دوتایی است و کشف اول نشان می‌دهد که این گونه سیستم‌ها در جهان رایج هستند.
محققان بر این باورند که بررسی این سیستم می‌تواند به نمایش تاثیری که چند ستاره ممکن است بر یک سیاره داشته باشد، کمک کرده و امکان تبدیل شدن سیاره به یک مشتری داغ را بسنجد.
سیاره 30 Ari b که توسط یک تیم بین‌المللی از دانشمندان به رهبری آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا کشف شده، پیش از این کاملا شناخته شده بود، اما دانشمندان تصور می‌کردند که این سیاره تنها از سه ستاره میزبان برخوردار است.
این سیاره فراخورشیدی که یک سیاره غول‌پیکر گازی است، در مداری مشابه زمین اطراف ستاره اولیه زردرنگ خود گردش می‌کند.
این ستاره اولیه به دور ستاره کوتوله قرمز کوچکی گردش می‌کند که به تازگی کشف شده است. این جفت ستاره در مدار سیستم دوتایی دیگری موسوم به 30 Ari A قرار دارند.
ستاره چهارم که با استفاده از ابزار نصب شده بر ر وی رصدخانه پالومار در سان‌دیگو شناسایی شده، این سیستم را به دومین نمونه کشف شده تاکنون از سیستم‌های چهارستاره‌ای تبدیل کرده است.
اولین سیستم چهارستاره‌ای موسوم به KIC 4862625 در سال 2013 توسط شهروندان دانشمند و با استفاده از داده‌های عمومی ماموریت کپلر ناسا کشف شد.
کشف اخیر از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا نشان می‌دهد که از هر 25 ستاره شبه‌خورشید، یک ستاره در یک سیستم چهارتایی بسر می‌برد.
آسمان این جهان خاص احتمالا دارای چهار ستاره میزبانی خواهد بود که در آن، یک ستاره کوچک و دو ستاره دیگر بسیار درخشان بوده و در نور روز قابل مشاهده هستند.
اگرچه این موضوع در تمام سیستم‌های چند ستاره‌ای صادق نیست؛ در برخی از آن‌ها ممکن است ستارگان دیگر در فاصله بسیار دورتری قرار داشته و تنها در شب بصورت سوسوزنان قابل مشاهده باشند.
در سال‌های اخیر، چندین سیاره دارای دو یا سه ستاره میزبان شناخته شده‌اند. کشف سیارات دارای چند ستاره میزبان چندان عجیب نیست، زیرا ستارگان دوتایی در کهکشان راه شیری بسیار رایجتر از ستارگان تنها هستند.
ستاره چهارم که بتازگی کشف شده، در فاصله 23 واحد نجومی از سیاره قرار دارد که مشابه فاصله اورانوس از خورشید است. اگرچه با وجود این فاصله نزدیک، بنظر نمی‌رسد که ستاره مذکور تاثیری بر مدار سیاره داشته باشد. دلیل اصلی این امر مشخص نیست، از این رو محققان قصد دارند رصدهای بیشتری را برای درک بهتر از مدار این ستاره و دینامیک پیچیده خانوادگی آن انجام دهند.
دانشمندان علاوه بر این کشف که با بررسی صدها ستاره صورت گرفته است، همچنین توانسته‌اند یک سیستم سه ستاره‌ای موسوم به HD 2638 را نیز کشف کنند. سیاره این سیستم سه‌تایی یک سیاره شبه مشتری داغ بوده که در فاصله نزدیکی از ستاره اولیه خود چرخیده و مدار آن تنها سه روز طول می‌کشد.
دانشمندان در حال حاضر می‌دانند که این ستاره اولیه در مدار کششی ستاره دیگری در فاصله 0.7 سال نوری قرار دارد. این فاصله نسبت به فاصله سایر گروهای ستاره ای نسبتا دور است.
کشف اخیر شامل ستاره سوم این سیستم است که در اطراف ستاره اولیه و با فاصله 28 واحد نوری گردش می‌کند؛ این فاصله برای تاثیرگذاری بر شکل‌گیری سیاره مشتری‌مانند و مدار نهایی کافی بنظر می‌رسد.
نتایج این تحقیق در مجله Astronomical منتشر شده است.