طراحان نسل جدید موشک‌های ناسا، سیستم‌های گریز را در موشک‌ها جاسازی خواهند کرد که به خدمه پرواز شانس مبارزه برای بقا را در صورت بروز حوادث موشکی می‌دهد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات وپژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا،ناسا، مجهزکردن ناوگان شاتل فضایی بازنشسته به سیستم‌های گریز برای خدمه را نادیده گرفت؛ چون مقامات این آژانس مدعی بودند این فضاپیماها بسیار ایمن‌تر از آنچه که در واقعیت مشخص شد، بودند.
این توهم در 28 ژانویه سال 1986 و زمانی شکسته شد که فضاپیمای «چلنجر» و خدمه‌اش در اثر نشت گاز موشک بالابرنده مجهز به سوخت جامد، 27 ثانیه پس از اوج‌گیری از مرکز فضایی کندی در فلوریدا نابود شدند.
با این حال، گفته می‌شود سامانه اوریون دارای برج متصل به نوک فضاپیمایی خواهد بود که می‌تواند از موشک سانحه‌دیده جدا شده و خدمه را با چتر به وضعیت ایمن برساند. «سیستم توقف پرتاب» طراحی‌شده جدید می‌تواند ظرف چند میلی‌ثانیه فعال شده و کپسول خدمه را تا ارتفاع 1.6 کیلومتری پرتاب و از موشک جدا کند.
در حالی که قرار است اوریون ماموریت‌های اعماق فضا و فراتر از ایستگاه بین‌المللی را انجام دهد، ناسا از شرکت‌های تجاری طرف قرارداد خود برای اعزام و بازگرداندن فضانوردان به مدار زمین خواسته سامانه‌های خود را به سیستم گریز از پرتاب جدید مجهز کنند.
در حال حاضر، خدمه پرواز‌های فضایی با استفاده از کپسول‌های سایوز روسیه به فضا اعزام می‌شوند و این کپسول‌ها مجهز به برج‌های فرار از پرتابی هستند که با موشک نیرودهی می‌شوند.
دلیل انفجار موشک آنتارس متعلق به شرکت اوربیتال ساینس هنوز در دست بررسی است. این سانحه حدود 10 ثانیه پس از اوج‌گیری از «تجهیزات پرواز والوپس» در ویرجینیا رخ داد و موشک آنتارس حامل سامانه فضایی سیگنوس به مقصد ایستگاه بین‌المللی فضایی بود.