به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایرنا از ساینس، ستاره شناسان دانشگاه وسترن استرالیا، برای دستیابی به این کشف از روشی که توسط «جیمز جین» ستاره شناس انگلیسی در سال 1915 (ده ها سال قبل از کشف ماده تاریک) ابداع شده بود، استفاده کردند.
این روش شامل اندازه گیری سرعت ستاره هایی است که در این کهکشان حرکت می کنند.
دکتر «پراجوال کافل» از دانشگاه «وسترن استرالیا» که مرکز بین المللی تحقیقات ستاره شناسی رادیویی است، گفت: مدت هاست می دانیم که قسمت بیشتر کیهان مخفی است.
وی افزود: ستارگان، گرد و غبار ، انسان ها و تمام چیزی هایی که مشاهده می کنیم فقط حدود چهار درصد کل کیهان را تشکیل می دهند، حدود 25 درصد آن را ماده تاریک و بقیه کیهان از انرژی تاریک تشکیل شده است.
وی با مطالعه سرعت حرکت ستارگان در کهکشان راه شیری، موفق شد وزن ماده تاریک را در این کهکشان اندازه بگیرد.
این مطالعه نشان داد که وزن ماده تاریک در کهکشان ماه 800 میلیارد برابر وزن خورشید است که این میزان نصف چیزی است که پیش از این تصور می کردیم.
اندازه گیری وی همچنین به حل یک معما که حدود 20 سال نظریه پردازان را به خود مشغول کرده است، کمک می کند.
ایده فعلی در مورد شکل گیری و تکامل کهکشان به نام «تئوری ماده تاریک سرد لامبدا»، پیش بینی می کند که باید تعداد انگشت شماری کهکشان بزرگ در اطراف کهکشان راه شیری وجود داشته باشد که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است، اما ما آنها را مشاهده نمی کنیم.
وی افزود: اما با استفاده از اندازه گیری ما در مورد وزن ماده تاریک، این تئوری پیش بینی می کند که تنها باید سه کهکشان در اطراف ما وجود داشته باشد و این چیزی است که ما دقیقا مشاهده می کنیم، «ابر ماژلانی بزرگ»، «ابر ماژلانی کوچک« و «کهکشان کوتوله صورت فلکی قوس».