مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
245
|
اخبار |
1384/07/09
782
|
چاپ
سفینه وویجر
اطلاعات منتشر شده توسط سازمان فضایی آمریکا(ناسا) نشان می‌دهد که سفینه "وویجر-1"در دسامبر سال 2004 یعنی حدود 4 ماه قبل به مرز نهایی منظومه شمسی و منطقه‌ای رسیده بود که ذرات بارداری که از خورشید به بیرون پراکنده و با پلاسمای موجود در فضای بین ستارگان مخلوط می‌شوند.
چهار تیم تحقیقاتی یونها، الکترونها و میدان مغناطیسی اطراف وویجر-1 را با دقت اندازه‌گیری کردند و مشخص ساختند که گزارشهای قبلی در این زمینه که وویجر-1در
سال 2002از محدوده منظومه شمسی خارج شده نادرست بوده است.
منطقه‌ای که اکنون وویجر در حال عبور از آن است در فاصله‌ای معادل 94 برابر فاصله زمین تا خورشید قرار دارد.
در این منطقه از توان ذرات باردار ساطع شده از خورشید بشدت کاسته می‌شود.
اما نکته جالبی که در بررسیهای اخیر مشاهده شده آن است که هرچه وویجر جلوتر می‌رود بر شدت برخورد آن با پرتوهای پر قدرت افزوده می‌شود.
به اعتقاد کارشناسان این امر حکایت از آن دارد که منبع تولید این پرتوها در ناحیه‌ای بیرون از محدوده پایان یافتن تاثیر خورشید قرار دارد.
---
Irna.ir