دانشمندان ناسا 18 ژوئن (28 خرداد) از فاصله 1.4 میلیارد کیلومتری زمین امواج رادیویی را از دریاچه‌های قمر تیتان زحل به گونه‌ای بازتاباندند که سیگنال‌های آن‌ها در زمین دریافت شدند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از ایسنا، تحلیل سیگنال دریافت‌شده توسط ایستگاه‌های «شبکه‌های اعماق فضا» (DSN) روی زمین این موضوع را مشخص می‌کند که دریاچه‌های تیتان از چه عناصری تشکیل شده‌اند. سیگنال‌های رادیویی از ابزاری بر بورد فضاپیمای کاسینی ناسا به سمت تیتان ارسال شدند که هم‌اکنون حول زحل مدارگردی می‌کند.
حین اجرای مانور بازتاباندن سیگنال، کاسینی در 3659 کیلومتری بالای سطح تیتان بود و با سرعت شش کیلومتر در ثانیه (20 هزار کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کرد. این فناوری در سال 1997 به فضا پرتاب شد و در سال 2004 به زحل در همسایگی زمین رسید.
سیستم مزبور از آن زمان به بعد در حال مطالعه این سیاره گازی غول پیکر و قمرهایش بوده است. تیتان، بزرگ‌ترین قمر زحل و تنها قمر طبیعی شناخته‌شده در منظومه شمسی است که دارای جوی متراکم است.
این جسم کیهانی تنها شی به جز زمین است که اجسام مایعی مانند دریاچه‌ها و دریا‌ها را روی سطحش دارد. با این حال این دریاچه‌ها حاوی آب نیستند زیرا سطح دمای متوسط روی سطح تیتان -180 درجه سانتی‌گراد گزارش شده و بنابراین آب می‌تواند فقط در شکل یخ وجود داشته باشد؛ با این حال، دانشمندان بر این باورند دریاچه‌های تیتان احتمالا از هیدروکربن‌هایی مانند متان و اتان در شکل مایع تشکیل شده‌اند.
در این ماموریت، کاسینی در زاویه‌ای قرار گرفته بود که سیگنال رادیویی آن می‌توانست بر جو متراکم تیتان نفوذ کرده و از سطح چندین جسم مایع کوچک و همچنین لبه دومین دریاچه بزرگ این قمر به نام Ligeia Mare منعکس شود. علاوه بر رمزگشایی از ماهیت دریاچه‌های مرموز بر سطح سرد تیتان، سیگنال دریافتی جزئیاتی درباره ساختار جو این قمر را نیز آشکارسازی می‌کند.