تصویر تهیه شده از کهکشان NGC 5427 و همدم جنوبی اش NGC 5426 توسط تلسکوپ جنوبی جمینی در شیلی، جلوه‌ای دیدنی از زیبایی‌های نجوم را به نمایش گذاشته است.
این تصویر شگفت انگیز که شاید طرحی نجومی حاصل ترفندهای فتوشاپ به نظر برسد، تصویری واقعی از کهکشان‌های دوقلویی است که گویی با یکدیگر در آسمان می رقصند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل از سایت "www.universetoday.com" ، این دو کهکشان مارپیچی نسبتا یکسان در سنبله قرار دارند و فاصله آنها از کهکشان راه شیری ، 90 میلیون سال نوری است.
NGC 5427 (پایین سمت چپ) و همدم جنوبی اش NGC 5426 در گیر و دار واکنش های آرام اما آشفته هستند.
بر اساس یک نظریه، این کهکشان های دوقلو که دارای جرم و ساختار یکسان می باشند و با عنوان Arp271 شناخته شده اند، به صورت غیر آشفته ظاهر شده اند.
اما مطالعات اخیر نشان داده است که کشش متقابل گرانش از ابتدا برای تکمیل و یا جلوگیری از تکامل ویژگی های قابل رویت شروع شده است.
این پل میان کهکشانی مانند یک منبع تغذیه عمل می کند و به کهکشان های دوقلو اجازه می دهد تا گاز و غبار را در فاصله 60000 سال نوری با یکدیگر تقسیم کنند. شاید گاز های برخوردی موجب جلوه دادن انفجارات ستاره‌یی در هر کهکشان باشند.
نواحی تشکیل ستاره و یا HII به صورت گره های زرد رنگ بسیار داغی ظاهر می شوند که الگوهای مارپیچی در هر کهکشان را رسم می کنند.
نواحی HII در بسیاری از سیستم های مارپیچی مشهود می باشند اما در انواع غول پیکرشان مانند NGC 5426 کنجکاوانه گره خورده اند و در بخشی از کهکشان که به NGC 5427 نزدیک است ، فراوان تر می باشد.
انفجارات ستاره‌یی حتی می توانند در فاصله پل ارتباطی کهکشان دیده شوند. تاثیرات گرانشی بین کهکشان ها، زمانی نادر و غیر عادی بودند اما اکنون، کاملا مشهود می باشند (به ویژه در جمعیت چگال خوشه های کهکشانی) و تصور می شود که نقش مهمی را در تکامل کهکشان‌ها ایفا می کنند.
ممکن است اکثر کهکشان‌ها حداقل یک تاثیر متقابل گرانشی از زمان انفجار بزرگ در 13 میلیارد سال پیش تاکنون داشته اند.
کهکشان راه شیری ما به عنوان یک کهکشان مارپیچی در واقع در حال رقصیدن با هردو کهکشان کوتوله ابرهای ماژلانی است و در آینده با کهکشان آندرومدا که در فاصله 6/2 میلیون سال نوری است همراه خواهد شد. سرانجام، عاقبت این گونه برخوردها، شکل گیری یک کهکشان بیضوی بزرگ است.