تلسکوپ فضایی هابل تعمیر می شود

با بازگشت موفقیت آمیز فضاپیمای دیسکاوری اکنون شرایط برای ماموریت بعدی ناسا یعنی آخرین دیدار از تلسکوپ فضایی هابل مهیا شده است.
قرار است هشتم اکتبر فضاپیمای آتلانتیس آخرین بازدید از تلسکوپ فضایی هابل را انجام دهد. بعد از آن سازمان ناسا تمام توجه خود را به تکمیل ایستگاه فضایی تا سال 2010 و بازنشسته کردن ناوگان سه شاتل خود معطوف خواهد کرد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "www.space.com" ، درحال حاضر برخی از ابزارهای این تلسکوپ از کار افتاده و قابلیت هایش کاهش یافته است. ناسا قصد دارد با نصب باتریهای جدید ، دوربین زوایه باز و سایر فناوریها ،نگاه هابل را به درون کیهان تیزتر کند و 10 سال بر عمر مفید آن بیفزاید.
اما ابتدا ناسا باید آسیب وارده به سایت اصلی پرتاب شاتل را که هنگام برخاستن دیسکاوری رخ داد برطرف کند.
ناسا دو مرکز پرتاب شاتل در کنار دریا به نام های Pad 39A و Pad 39B دارد. این سازمان مرکز پرتاب Pad 39B را برای میزبانی پروازهای آینده موشک جدید Ares I و کپسول Orion آماده می کند.
با این حال هر دو مرکز پرتاب برای ماموریت هابل ضروری هستند، زیرا برخلاف پروازهایی که به ایستگاه فضایی انجام می شود، اگر آتلانتیس دچار آسیب شود فضانوردان به ایستگاه فضایی دسترسی ندارند زیرا تلسکوپ فضایی در مداری غیر از مدار ایستگاه فضایی قرار دارد. در عوض یک شاتل دیگر در مرکز پرتاب Pad 39B برای انجام عملیات نجات سرنشینان آتلانتیس در حالت آماده باش مستقر خواهد شد.
مایکل لینباک مدیر پرتاب شاتل ناسا می گوید وقت کافی برای انجام تعمیرات در مرکز پرتاب Pad 39A تا قبل از اواخر ماه اوت که قرار است آتلانتیس به این محل انتقال یابد در اختیار دارد.
تا پرتاب بعدی چهار ماه وقت باقی است و مهندسان شاتل نیز به اندازه کافی زمان دارند.
بدترین کابوس ناسا و هر فضانوردی گرفتار شدن در فضا دریک فضاپیمای خراب است. به همین خاطر پاییز امسال که آتلانتیس برای انجام تعمیرات تلسکوپ هابل عازم می شود ناسا با طرح پشتیبانی sts-400 درحالت آماده باش خواهد بود.
قرار است شش فضانورد ، اسکات آلتمن فرمانده آتلانتیس را در این ماموریت همراهی کنند. اگر آنها نتوانند با این فضاپیما به زمین بازگردند شاتل دیگری برای نجاتشان به پرواز درخواهد آمد.
در این برنامه نجات، سرنشینان آتلانتیس سوار بر شاتل دیگری می شوند و آتلانتیس چندین میلیون دلاری به داخل اقیانوس ساقط می کنند.
ماموریت برای تعمیر هابل از سالها قبل برنامه ریزی شده بود، اما در سال 2003 به دنبال فاجعه سقوط کلمبیا متوقف شد. در آن زمان گمان می رفت این ماموریت بسیار خطرناک است زیرا چنانچه سرنشینان دچار آسیب شوند هیچ راهی برای نجات آنها وجود ندارد.
در مورد ایستگاه فضایی امکان اقامت فضانوردان به مدت چندین ماه تا زمان پرتاب شاتل بعدی وجود دارد اما برای فضانوردانی که به تعمیر هابل می پردازند چنین امکانی وجود ندارد.
برنامه پرواز نجات sts-400 یک ماموریت هشت روزه است که چهار فضانورد با شاتل ایندیور انجام خواهند داد. ایندیور آماده پرواز در سکوی پرتاب قرار خواهد گرفت.
تلسکوپ هابل زمانی که در سال 1990 به عنوان اولین تلسکوپ فضایی به مدار زمین پرتاب شد علم نجوم را متحول کرد.
هابل سالهای سال بهترین تصاویر فضایی را از کیهان ، منظومه شمسی، سیارات دوردست و کهکشانها به زمین ارسال کرده است.
ستاره شناسان با کمک هابل موفق شدند بسیاری از معماهای بزرگ علم نجوم را حل کنند. آنها عمر جهان را با کمک این تلکسوپ بین 13 تا 14 میلیارد سال برآورد کردند. همچنین نظریه انفجار بزرگ بیگ بنگ با کمک مشاهدات انجام شده با این ابزار نجومی مورد تایید قرار گرفت. نخستین شواهد از وجود سیاهچاله ها فراهم گشت و شواهدی از وجود انرژی ناشناخته ای موسوم به انرژی تاریک بدست آمد.
شاتل ها از سال 1981 به پرواز درآمدند و تا سال 2010 که ناوگان آنها بازنشسته خواهد شد، ده ماموریت دیگر باقی است.