مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
1198
|
واحد خبر مركز |
1386/11/06
466
|
چاپ
نمونه‌های غبار، نظر دانشمندان را نسبت به ستاره‌های دنباله‌دار تغییر داد
نمونه‌های بدست آمده از غبار سنگ به دست آمده از یک ستاره دنباله‌دار بنام "ویلت 2" دانشمندان را واداشته است تا طرز تفکر خود درباره این اجرام شگفت انگیز را که از منظومه شمسی ما گذر می‌کنند، تغییر دهند.
تحلیل شیمیایی این نمونه‌ها که توسط فضاپیمای "استارداست" ناسا به زمین آورده شده است، نشان داد این ستاره دنباله‌دار بسیار بیش از انتظار دانشمندان، شبیه یک سیارک است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "Reuters" ، ستاره‌های دنباله‌دار اجرام آسمانی شکل گرفته از سنگ، غبار و یخ هستند که دنباله‌هایی از بخار گاز و غبار دارند و در دوردستهای سرد منظومه شمسی شکل گرفته‌اند.
تصوری که مدتها وجود داشته این است که این ستاره‌های دنباله‌دار نوعی کپسول‌های یخ زده حاوی موادی هستند که از زمان شکل‌گیری منظومه شمسی در چهار و نیم میلیارد سال پیش، از غبار ستاره‌ای حاصل از دیگر ستاره‌ها متولد شده‌اند.
اما دانشمندان دریافتند که این فرضیه در مورد ویلت 2 صدق نمی‌کند.
به گفته دانشمندان، بسیاری از موادی که در غبار ستاره‌دنباله‌دار "ویلت 2" شناسایی شده‌اند در فاصله بسیار نزدیک به خورشید در اوایل تولد منظومه شمسی شکل گرفته‌اند و بعدها، به نحوی به خارج از منظومه شمسی منتقل شده‌اند.
این غبار سنگ بسیار شبیه موادی است که از اجرامی بنام سنگهای آسمانی "کندریتی" از سیارک‌های موجود در کمربند سیارک‌های بین مریخ و مشتری بدست آمده است.
سیارک‌ها تکه‌هایی از خرده سنگهای فضایی از جنس سنگ و فلز هستند که معمولا در کمربند مذکور به دور خورشید می‌گردند.
"هوپ ایشی" از آزمایشگاه ملی لورنس لایومور آمریکا و یکی از دانشمندان این گروه تحقیقاتی گفت بطور کلی ستاره دنباله‌دار ویلت 2 بسیار بیش از انتظار ما به یک سیارک شبیه است.
جان بردلی از همین آزمایشگاه نیز گفت موادی که در اجرام اولیه یافته شد، در نمونه‌ها وجود نداشت.
"ویلت 2" با به نام پائول ویلت(Paul Wild) با تلفظ ویلت(Vilt) ستاره‌شناس سوئیسی نامگذاری شده که این ستاره دنباله‌دار را در سال 1978 کشف کرد. این ستاره دنباله‌دار 5 کیلومتر قطر دارد و شش و نیم سال طول می‌کشد یک بار دور خورشید بچرخد.
فضاپیمای استارداست که در سال 1999 پرتاب شد، در سال 2004 در نزدیکوی کمربند سیارک‌ها از ویلت 2 عبور کرد و مقادیری از ذرات غبار آن را جمع آوری کرد.
این فضاپیما با محموله‌ای از ذرات ریز برای مطالعه دانشمندان، در ژانویه 2006 به زمین بازگشت.