سیاره‌های فراخورشیدی صخره‌یی ، که قبلا تصور می‌شد نیمی از آن‌ها یخ زده و نیمی دیگر سوخته است، ممکن است بتوانند در مرزهای سایه روشن خود، میزبان حیات باشند.
این سیارات به دلیل نیروهای گرانشی، اغلب به صورتی حرکت می‌کنند که همیشه یک طرفشان رو به ستاره میزبانشان باشد و به اصطلاح قفل گرانشی می‌شوند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "nojum.ir" ، در این حالت نیم‌کره‌ای که رو به ستاره مادر است، سوزان و قسمت تاریک آن‌ها یخ زده می‌شود. در نتیجه تا پیش از این به نظر می‌رسید که این سیاره‌ها برای زندگی مناسب نیستند ولی یک مدل رایانه‌یی جدید نشان می‌دهد که اگر چنین سیاره‌هایی در مدارهای بیضی حرکت کنند، می‌توانند مناطقی مناسب برای پیدایش و بقای حیات داشته باشند.
ماه نیز حرکت نوسانی مشابهی را انجام می‌دهد. مدت زمانی که صرف چرخش حول محورش می‌کند با زمانی که یک بار به دور سیاره ما می‌چرخد برابر است؛ بنابر این همیشه یک روی آن به سمت زمین است اما چون مسیر ماه به دور زمین کاملا دایره‌یی نیست، سرعت مداری‌اش گاهی اوقات از سرعت چرخش دورانی آن کمتر یا بیشتر می شود.
تفاوت بین این دو حرکت باعث می‌شود تا ما بتوانیم اندکی از لبه‌های ماه را نیز ببینیم. اگر روی ماه بایستید، خواهید دید که جای زمین در آسمان تقریبا ثابت است و تنها اندکی نوسان می‌کند.
این اثر می‌تواند احتمال وجود حیات را روی سیاره‌هایی که به دور ستارگان کوچک و کم نور به نام کوتوله‌های سرخ می‌گردند، افزایش دهد.
دلیل این امر این است که کمربند حیات این گونه از ستاره‌ها بسیار نزدیک به ستاره است و اگر سیاره‌ای در این ناحیه وجود داشته باشد، به احتمال زیاد در حالت قفل گرانشی با ستاره مادر خود قرار می گیرد و می‌تواند در مرزهای سایه روشن خود، میزبان حیات باشد.